Στις 6 Απριλίου του 1833 πέθανε ο Αδαμάντιος Κοραής, από τους πρωτεργάτες του νεοελληνικού διαφωτισμού και μεγάλος διδάσκαλος του γένους
Γεννήθηκε στην Σμύρνη το 1748, από οικογένεια λογίων. Ο παππούς του ήταν ιατροφιλόσοφος και ο πατέρας του αν και έμπορος, εκτιμούσε την μόρφωση και φρόντισε ο γιος του να μορφωθεί καλά. Ο προτεστάντης πάστορας της εκεί ολλανδικής παροικίας του δίδαξε λατινικά, γαλλικά, ιταλικά και φιλοσοφία, ενώ ελληνικά έμαθε στην φημισμένη Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης.
Σε ηλικία 23 ετών πήγε στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας, ως εμπορικός αντιπρόσωπος του πατέρα του. Εκεί πρωτομελέτησε τους αρχαίους Έλληνες κλασσικούς. Επιστρέφει για κάποιο διάστημα στην Σμύρνη και το 1782 έφυγε για το Μονπελιέ της Γαλλίας, όπου σπούδασε ιατρική.
Ταυτόχρονα με τις σπουδές του εργάζεται κάνοντας μεταφράσεις για να επιβιώσει, καθώς έχει χάσει τους γονείς του και την οικονομική άνεση. Εκείνη την εποχή ξεσπάει η Γαλλική επανάσταση, που τον κάνει να πιστέψει ότι και η πατρίδα του θα μπορούσε να αποκτήσει την ελευθερία της.
Αρχίζει τότε να τυπώνει διαφωτιστικά φυλλάδια: «Αδελφική διδασκαλία» όταν οι Τούρκοι σκότωσαν τον Ρήγα, «Πολεμιστήριον σάλπισμα», «Τι πρέπει να κάμωσιν οι Γραικοί εις τας παρούσας περιστάσεις» «Άσμα πολεμιστήριον». Την επανάσταση την ήθελε λίγα χρόνια αργότερα, για να μπορέσει να μορφωθεί πρώτα ο λαός. Βοήθησε όμως ιδρύοντας το 1825 το «Ελληνικό κομιτάτο», όπου συμμετείχαν και επιφανείς Γάλλοι, στην ενίσχυση Ελλήνων φυγάδων στο Παρίσι με πολεμοφόδια, φάρμακα, γιατρούς.
Εργάστηκε με την πένα του ακούραστα πάνω από σαράντα χρόνια, αποδίδοντας πλούσιο συγγραφικό και μεταφραστικό έργο: «Ο Παπατρέχας», «Επιστολές», «Αιθιοπικά» του Ηλιόδωρου, «Τα κατά Δάφνιν και Χλόην ποιμενικά» του Λόγγου, «Ποικίλην ιστορίαν» του Αιλιανού, «Ηθικά Νικομάχεια» του Αριστοτέλη, «Χαρακτήρες» του Θεόφραστου κ ά
Άλλα έργα του: «Ελληνική βιβλιοθήκη» μια σειρά για τους αρχαίους συγγραφείς με προλεγόμενα τους «Αυτοσχέδιους στοχασμούς», «Τα άτακτα» που περιέχουν μελέτες αρχαιολογικές, ηθικές, πολιτικές, λεξικογραφικές και γλωσσικές. Ως προς το γλωσσικό ζήτημα, υποστήριξε την «μέση οδό», ούτε τους αρχαϊστές, ούτε τους δημοτικιστές.
Πέθανε στο Παρίσι σε ηλικία 85 ετών και ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο του Μονπαρνάς. Το 1875 στήθηκε στα Προπύλαια, ο ανδριάντας του, που φιλοτεχνήθηκε από τον γλύπτη Γεώργιο Βρόντο.
Γεννήθηκε στην Σμύρνη το 1748, από οικογένεια λογίων. Ο παππούς του ήταν ιατροφιλόσοφος και ο πατέρας του αν και έμπορος, εκτιμούσε την μόρφωση και φρόντισε ο γιος του να μορφωθεί καλά. Ο προτεστάντης πάστορας της εκεί ολλανδικής παροικίας του δίδαξε λατινικά, γαλλικά, ιταλικά και φιλοσοφία, ενώ ελληνικά έμαθε στην φημισμένη Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης.
Σε ηλικία 23 ετών πήγε στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας, ως εμπορικός αντιπρόσωπος του πατέρα του. Εκεί πρωτομελέτησε τους αρχαίους Έλληνες κλασσικούς. Επιστρέφει για κάποιο διάστημα στην Σμύρνη και το 1782 έφυγε για το Μονπελιέ της Γαλλίας, όπου σπούδασε ιατρική.
Ταυτόχρονα με τις σπουδές του εργάζεται κάνοντας μεταφράσεις για να επιβιώσει, καθώς έχει χάσει τους γονείς του και την οικονομική άνεση. Εκείνη την εποχή ξεσπάει η Γαλλική επανάσταση, που τον κάνει να πιστέψει ότι και η πατρίδα του θα μπορούσε να αποκτήσει την ελευθερία της.
Αρχίζει τότε να τυπώνει διαφωτιστικά φυλλάδια: «Αδελφική διδασκαλία» όταν οι Τούρκοι σκότωσαν τον Ρήγα, «Πολεμιστήριον σάλπισμα», «Τι πρέπει να κάμωσιν οι Γραικοί εις τας παρούσας περιστάσεις» «Άσμα πολεμιστήριον». Την επανάσταση την ήθελε λίγα χρόνια αργότερα, για να μπορέσει να μορφωθεί πρώτα ο λαός. Βοήθησε όμως ιδρύοντας το 1825 το «Ελληνικό κομιτάτο», όπου συμμετείχαν και επιφανείς Γάλλοι, στην ενίσχυση Ελλήνων φυγάδων στο Παρίσι με πολεμοφόδια, φάρμακα, γιατρούς.
Εργάστηκε με την πένα του ακούραστα πάνω από σαράντα χρόνια, αποδίδοντας πλούσιο συγγραφικό και μεταφραστικό έργο: «Ο Παπατρέχας», «Επιστολές», «Αιθιοπικά» του Ηλιόδωρου, «Τα κατά Δάφνιν και Χλόην ποιμενικά» του Λόγγου, «Ποικίλην ιστορίαν» του Αιλιανού, «Ηθικά Νικομάχεια» του Αριστοτέλη, «Χαρακτήρες» του Θεόφραστου κ ά
Άλλα έργα του: «Ελληνική βιβλιοθήκη» μια σειρά για τους αρχαίους συγγραφείς με προλεγόμενα τους «Αυτοσχέδιους στοχασμούς», «Τα άτακτα» που περιέχουν μελέτες αρχαιολογικές, ηθικές, πολιτικές, λεξικογραφικές και γλωσσικές. Ως προς το γλωσσικό ζήτημα, υποστήριξε την «μέση οδό», ούτε τους αρχαϊστές, ούτε τους δημοτικιστές.
Πέθανε στο Παρίσι σε ηλικία 85 ετών και ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο του Μονπαρνάς. Το 1875 στήθηκε στα Προπύλαια, ο ανδριάντας του, που φιλοτεχνήθηκε από τον γλύπτη Γεώργιο Βρόντο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου