Συνέντευξη της Άννας Καλουτά στον δημοσιογράφο Χάρη Κόντο για το θεατρικό περιοδικό ΦΟΥΑΓΙΕ τον Μάρτιο του 2006.
Πηγή: WWW. NEW-PAGE.GR
Καταρχήν χαίρομαι που μιλάω μαζί σας
Εγώ αγάπη μου, δέχομαι πάντα όλους τους δημοσιογράφους και τα έχω πει εξακόσιες χιλιάδες φορές
Πότε πρωτοβγήκατε στο θέατρο;
Εγώ ήμουν 4 χρονών και η αδελφή μου 5,5
Ποιος σας έβγαλε και σας προώθησε;
Είναι γνωστό ότι η θεατρική μας ήταν η μεγάλη μας Μαρίκα Κοτοπούλη. Είδε ότι έχουμε ταλέντο και μας προώθησε στο θέατρο. Αυτή μας έδωσε δουλειά, ψωμί και μας έκανε αυτό που είμαστε σήμερα και την ευγνωμονούμε
Πως προχώρησε η καριέρα σας;
Σιγά-σιγά μεγαλώνοντας μπήκαμε στο μουσικό θέατρο, στην επιθεώρηση εκείνης της εποχής και τότε άρχισε ο κόσμος να λέει: «πηγαίνετε να δείτε δυο παιδάκια που παίζουν σαν μεγάλοι άνθρωποι, «τα καλουτάκια».
Αν και παιδιά θαύματα συνεχίσατε μεγαλώνοντας..
Ναι, όσο μεγαλώναμε τόσο γινόμασταν και πιο διάσημες, ενώ παιδιά θαύματα όπως η Σίρλεϋ τεμπλ, η Νταϊάνα Ντάμπλινγκ, όταν ενηλικιώθηκαν χάθηκαν σαν ηθοποιοί, μόνο η Λιζ Τέϊλορ συνέχισε.
Στον πόλεμο συνεχίσατε την καριέρα σας;
Περάσαμε όλη την ιστορία της Ελλάδος, τον πόλεμο, την κατοχή, τις πίκρες, τις στενοχώριες, όλα αυτά που πέρασε η Ελλάδα και παίζαμε σε επιθεωρήσεις εμψυχώνοντας τους Έλληνες.
Μιλήστε μας για το θέατρο που είχατε
Με το θέατρο που είχαμε, είχαμε πολλές ευθύνες, είχαμε την καλλιτεχνική διεύθυνση, είμαστε χορογράφοι, σκηνοθέτες, πότε θα έρθουν στην πρόβα τους, ποιος ατακτεί, όλα τα είχαμε εμείς. Είχαμε λοιπόν την δυνατότητα να ξεχωρίσουμε τον καλό ηθοποιό, που καταλαβαίναμε ότι έχει αξία και θα κάνει καριέρα.
Κάνατε καινοτομίες στο θέατρο;
Είμαστε πρωτοπόροι στο θέατρο, γιατί αλλάξαμε πολλά πράγματα. Φέραμε από την Ιταλία την πασαρέλα, τα φτερά, τις φιλέ κάλτσες (βλεφαρίδες), τα πλισέ, τα λαμέ.
Δεν τα ξέρανε τότε, τα φέρναμε εμείς απ’ ‘έξω, από το «Καζινό ντε Παρί», το «Λίντο», τη Νέα Υόρκη κι αμέσως οι αρτίστες τα υιοθετούσαν…
Βγάλατε κάποιον ηθοποιό;
Ένας καλός ηθοποιός, ήταν ο Νίκος Σταυρίδης δεν ήταν γνωστός έπαιζε στα περιφερειακά. Είχε ταλέντο κι εγώ τον διάλεξα, μ’ εμένα ξεκίνησε κι έγινε γνωστός. Όταν του είπαν ότι θα κάνει νούμερο με την Καλουτά, του λυθήκανε τα πόδια, όπως έλεγε. Κάναμε δυο ζακυνθινούς τραγουδιστές, ήταν ψηλός με γαμψή μύτη και του πήγαινε ο ρόλος.
Με ποιους ηθοποιούς συνεργαστήκατε;
Με τον Μάνο Φιλιππίδη, τον πατέρα του Ανδρέα, που έπαιζε πρόζα, επιθεώρηση και όπερα, γιατί είχε φωνή. Με τον Κοκκίνη, τον Λυκούργο Μαυρέα, τον Βασίλη Αυλωνίτη, τον Πέτρο Κυριακό, τον Γιάννη Γκιωνάκη, τον Κώστα Χατζηχρήστο, τον Φώτη Μεταξόπουλο, τον Ντίνο Ηλιόπουλο, τον Κώστα Ρηγόπουλο, τη Ρένα Ντορ, την Ρένα Βλαχοπούλου, το χορογράφο Γιάννη Φλερύ, την Λίντα Άλμα.
Όλοι αυτοί έχουν συνεργαστεί και έχουν διδαχθεί από μας γιατί ήμουνα και δασκάλα σε σχολές. Όμως τώρα έχουν φύγει και μαζί τους χάθηκε και το παλιό θέατρο.
Τώρα εμφανίζεστε κάπου;
Έχω πολλά χρόνια στο θέατρο, τώρα είμαι συνταξιούχος και δεν παίζω
Σκεφτήκατε ποτέ να γράψετε την βιογραφία σας;
Μας έχει γράψει ένα καλό βιβλίο ο Γ Λαζαρίδης «Ένα όνομα, ένας θρύλος», ξεκινάει με την ιστορία της Ελλάδος, την ιστορία του θεάτρου και παράλληλα την ιστορία των Καλουτά.
Πώς βλέπετε το σημερινό θέατρο;
Το σημερινό θέατρο, συγχώρεσε με δεν το γουστάρω πολύ, να το πω μάγκικα. Δεν το αγαπάω τόσο πολύ. Μπορεί αν έχουμε καλούς και ωραίους ηθοποιούς, αλλά είναι άλλο πράγμα. Τότε δεν υπήρχαν βωμολοχίες, δεν έβγαιναν άσεμνα ντυμένες, με ένα σκοινί στο πρωκτό και να λένε ότι είναι ηθοποιοί. Πώς και από πού έγινες ηθοποιός;
Σήμερα είναι πιο εύκολα τα πράγματα να λανσαριστεί ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Τότε μόλις έβγαιναν στην σκηνή έλεγες βλέπω κάτι, το ταλέντο φαινόταν, ενώ τώρα σκοτώνονται μια ώρα να χορεύουν και να τραγουδάνε και αν τα κάνουν καλά.
Ποιοι σημερινοί ηθοποιοί σας αρέσουν;
Έχουμε και σήμερα καλούς ηθοποιούς, όπως ο Γρ. Βαλτινός, ο Γ. Κιμούλης, ο Φίλ. Σοφιανός, ο Πέτ. Φιλιππίδης, η Κάτια Δανδουλάκη. Δεν πρέπει να τους αναφέρω γιατί θα μου ξεφύγει κάποιος και δεν θέλω να πικράνω κανέναν.
Έχετε παράπονα από τους συναδέλφους σας;
Εμάς πολλοί συνάδελφοι μας κυνήγησαν, γιατί είχαμε μια καταπληκτική άνοδο και μας ζήλευαν. Κάναμε πάρα πολλά στο θέατρο και ήταν φυσικό να υπάρχει ο φθόνος, ήρθανε άλλες ηθοποιοί που βρίζανε, είχανε φίλους δημοσιογράφους και γράφανε καλά γι αυτές, ενώ για μας ότι είχαμε αποτυχία. Πάντοτε υπήρχαν οι αντιζηλίες σ’ όλα τα επαγγέλματα, πόσο μάλλον στο θέατρο που είναι «φατσάδα», είναι περισσότερο, γιατί μόλις κλείνει η αυλαία ξεχάστηκες, «Ο βασιλιάς απέθανε», «Ζήτω ο βασιλιάς», άλλος…
Τι γνώμη έχετε για τα ριάλιτι;
Για να είμαι ειλικρινής δεν τα πολυσυμπαθώ και δεν τα βλέπω. Εκείνο που δεν μου αρέσει είναι η αναίδεια.
Τι συμβουλεύετε τους νέους ηθοποιούς;
Να είναι σεμνοί, να είναι καθώς πρέπει και να μην καβαλάνε το καλάμι, γιατί το καλάμι είναι κούφιο και θα σπάσει και θα τους έρθει στο κεφάλι και άντε να τους βρεις. Οι σημερινοί ηθοποιοί έχουν έπαρση και τους συμβουλεύω πάντα ψυχραιμία στην επιτυχία, όχι στην αποτυχία, γιατί κάνουν μια επιτυχία και σου λένε έγινα, όχι κύριε, δεν έγινες…
Σας ευχαριστώ, πάρα πολύ.
Και ‘γω σ’ ευχαριστώ πολύ αγάπη μου, που με θυμήθηκες και ‘γραψες για μένα. Να ‘σαι πάντα καλά.
Καταρχήν χαίρομαι που μιλάω μαζί σας
Εγώ αγάπη μου, δέχομαι πάντα όλους τους δημοσιογράφους και τα έχω πει εξακόσιες χιλιάδες φορές
Πότε πρωτοβγήκατε στο θέατρο;
Εγώ ήμουν 4 χρονών και η αδελφή μου 5,5
Ποιος σας έβγαλε και σας προώθησε;
Είναι γνωστό ότι η θεατρική μας ήταν η μεγάλη μας Μαρίκα Κοτοπούλη. Είδε ότι έχουμε ταλέντο και μας προώθησε στο θέατρο. Αυτή μας έδωσε δουλειά, ψωμί και μας έκανε αυτό που είμαστε σήμερα και την ευγνωμονούμε
Πως προχώρησε η καριέρα σας;
Σιγά-σιγά μεγαλώνοντας μπήκαμε στο μουσικό θέατρο, στην επιθεώρηση εκείνης της εποχής και τότε άρχισε ο κόσμος να λέει: «πηγαίνετε να δείτε δυο παιδάκια που παίζουν σαν μεγάλοι άνθρωποι, «τα καλουτάκια».
Αν και παιδιά θαύματα συνεχίσατε μεγαλώνοντας..
Ναι, όσο μεγαλώναμε τόσο γινόμασταν και πιο διάσημες, ενώ παιδιά θαύματα όπως η Σίρλεϋ τεμπλ, η Νταϊάνα Ντάμπλινγκ, όταν ενηλικιώθηκαν χάθηκαν σαν ηθοποιοί, μόνο η Λιζ Τέϊλορ συνέχισε.
Στον πόλεμο συνεχίσατε την καριέρα σας;
Περάσαμε όλη την ιστορία της Ελλάδος, τον πόλεμο, την κατοχή, τις πίκρες, τις στενοχώριες, όλα αυτά που πέρασε η Ελλάδα και παίζαμε σε επιθεωρήσεις εμψυχώνοντας τους Έλληνες.
Μιλήστε μας για το θέατρο που είχατε
Με το θέατρο που είχαμε, είχαμε πολλές ευθύνες, είχαμε την καλλιτεχνική διεύθυνση, είμαστε χορογράφοι, σκηνοθέτες, πότε θα έρθουν στην πρόβα τους, ποιος ατακτεί, όλα τα είχαμε εμείς. Είχαμε λοιπόν την δυνατότητα να ξεχωρίσουμε τον καλό ηθοποιό, που καταλαβαίναμε ότι έχει αξία και θα κάνει καριέρα.
Κάνατε καινοτομίες στο θέατρο;
Είμαστε πρωτοπόροι στο θέατρο, γιατί αλλάξαμε πολλά πράγματα. Φέραμε από την Ιταλία την πασαρέλα, τα φτερά, τις φιλέ κάλτσες (βλεφαρίδες), τα πλισέ, τα λαμέ.
Δεν τα ξέρανε τότε, τα φέρναμε εμείς απ’ ‘έξω, από το «Καζινό ντε Παρί», το «Λίντο», τη Νέα Υόρκη κι αμέσως οι αρτίστες τα υιοθετούσαν…
Βγάλατε κάποιον ηθοποιό;
Ένας καλός ηθοποιός, ήταν ο Νίκος Σταυρίδης δεν ήταν γνωστός έπαιζε στα περιφερειακά. Είχε ταλέντο κι εγώ τον διάλεξα, μ’ εμένα ξεκίνησε κι έγινε γνωστός. Όταν του είπαν ότι θα κάνει νούμερο με την Καλουτά, του λυθήκανε τα πόδια, όπως έλεγε. Κάναμε δυο ζακυνθινούς τραγουδιστές, ήταν ψηλός με γαμψή μύτη και του πήγαινε ο ρόλος.
Με ποιους ηθοποιούς συνεργαστήκατε;
Με τον Μάνο Φιλιππίδη, τον πατέρα του Ανδρέα, που έπαιζε πρόζα, επιθεώρηση και όπερα, γιατί είχε φωνή. Με τον Κοκκίνη, τον Λυκούργο Μαυρέα, τον Βασίλη Αυλωνίτη, τον Πέτρο Κυριακό, τον Γιάννη Γκιωνάκη, τον Κώστα Χατζηχρήστο, τον Φώτη Μεταξόπουλο, τον Ντίνο Ηλιόπουλο, τον Κώστα Ρηγόπουλο, τη Ρένα Ντορ, την Ρένα Βλαχοπούλου, το χορογράφο Γιάννη Φλερύ, την Λίντα Άλμα.
Όλοι αυτοί έχουν συνεργαστεί και έχουν διδαχθεί από μας γιατί ήμουνα και δασκάλα σε σχολές. Όμως τώρα έχουν φύγει και μαζί τους χάθηκε και το παλιό θέατρο.
Τώρα εμφανίζεστε κάπου;
Έχω πολλά χρόνια στο θέατρο, τώρα είμαι συνταξιούχος και δεν παίζω
Σκεφτήκατε ποτέ να γράψετε την βιογραφία σας;
Μας έχει γράψει ένα καλό βιβλίο ο Γ Λαζαρίδης «Ένα όνομα, ένας θρύλος», ξεκινάει με την ιστορία της Ελλάδος, την ιστορία του θεάτρου και παράλληλα την ιστορία των Καλουτά.
Πώς βλέπετε το σημερινό θέατρο;
Το σημερινό θέατρο, συγχώρεσε με δεν το γουστάρω πολύ, να το πω μάγκικα. Δεν το αγαπάω τόσο πολύ. Μπορεί αν έχουμε καλούς και ωραίους ηθοποιούς, αλλά είναι άλλο πράγμα. Τότε δεν υπήρχαν βωμολοχίες, δεν έβγαιναν άσεμνα ντυμένες, με ένα σκοινί στο πρωκτό και να λένε ότι είναι ηθοποιοί. Πώς και από πού έγινες ηθοποιός;
Σήμερα είναι πιο εύκολα τα πράγματα να λανσαριστεί ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Τότε μόλις έβγαιναν στην σκηνή έλεγες βλέπω κάτι, το ταλέντο φαινόταν, ενώ τώρα σκοτώνονται μια ώρα να χορεύουν και να τραγουδάνε και αν τα κάνουν καλά.
Ποιοι σημερινοί ηθοποιοί σας αρέσουν;
Έχουμε και σήμερα καλούς ηθοποιούς, όπως ο Γρ. Βαλτινός, ο Γ. Κιμούλης, ο Φίλ. Σοφιανός, ο Πέτ. Φιλιππίδης, η Κάτια Δανδουλάκη. Δεν πρέπει να τους αναφέρω γιατί θα μου ξεφύγει κάποιος και δεν θέλω να πικράνω κανέναν.
Έχετε παράπονα από τους συναδέλφους σας;
Εμάς πολλοί συνάδελφοι μας κυνήγησαν, γιατί είχαμε μια καταπληκτική άνοδο και μας ζήλευαν. Κάναμε πάρα πολλά στο θέατρο και ήταν φυσικό να υπάρχει ο φθόνος, ήρθανε άλλες ηθοποιοί που βρίζανε, είχανε φίλους δημοσιογράφους και γράφανε καλά γι αυτές, ενώ για μας ότι είχαμε αποτυχία. Πάντοτε υπήρχαν οι αντιζηλίες σ’ όλα τα επαγγέλματα, πόσο μάλλον στο θέατρο που είναι «φατσάδα», είναι περισσότερο, γιατί μόλις κλείνει η αυλαία ξεχάστηκες, «Ο βασιλιάς απέθανε», «Ζήτω ο βασιλιάς», άλλος…
Τι γνώμη έχετε για τα ριάλιτι;
Για να είμαι ειλικρινής δεν τα πολυσυμπαθώ και δεν τα βλέπω. Εκείνο που δεν μου αρέσει είναι η αναίδεια.
Τι συμβουλεύετε τους νέους ηθοποιούς;
Να είναι σεμνοί, να είναι καθώς πρέπει και να μην καβαλάνε το καλάμι, γιατί το καλάμι είναι κούφιο και θα σπάσει και θα τους έρθει στο κεφάλι και άντε να τους βρεις. Οι σημερινοί ηθοποιοί έχουν έπαρση και τους συμβουλεύω πάντα ψυχραιμία στην επιτυχία, όχι στην αποτυχία, γιατί κάνουν μια επιτυχία και σου λένε έγινα, όχι κύριε, δεν έγινες…
Σας ευχαριστώ, πάρα πολύ.
Και ‘γω σ’ ευχαριστώ πολύ αγάπη μου, που με θυμήθηκες και ‘γραψες για μένα. Να ‘σαι πάντα καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου