Φέτα η ελληνική

Καθώς διανύουμε την εβδομάδα της Τυρινής,

επιβάλλεται να μιλήσουμε για ένα 

από τα εκλεκτά ακραιφνώς ελληνικά

παράγωγα του γάλακτος και είδος 

διατροφής με μεγάλη θρεπτική αξία

Η φέτα έχει άσπρο χρώμα και παρασκευάζεται από γάλα πρόβειο, κατσικίσιο ή γίδινο που με την κατάλληλη ζύμωση και τυροκόμιση σε άλμη αποκτά σκληρή ή μαλακή υφή, ιδιαίτερη γεύση, αλλά και ανάλογο λίπος. Το 1996 η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνώρισε την φέτα ως προϊόν Προστατευμένης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ).

Ιστορία

Η ιστορία της είναι πιο μακρινή καθώς όπως αναφέρεται στην «Οδύσσεια» του Ομήρου, στην σπηλιά του Κύκλωπα  Πολύφημου υπήρχαν αποθηκευμένα  τυριά και μάλλον φέτα που έφτιαχνε από γάλα προβάτων και αποθήκευε σε προβιές ζώων. 

Η ονομασία φέτα και μάλιστα με δυο ταυ (fetta), όπως γράφεται στην Κύπρο, μάλλον είναι ιταλικής προέλευσης και σημαίνει το τυρί που κόβεται σε κομμάτια. 

Θρεπτική αξία

Μεγάλη όμως είναι και η θρεπτική της αξία καθώς περιέχει ασβέστιο, δομικό συστατικό των οστών, ακόμα πρωτεΐνες, βιταμίνες Α, Β, C, D, μαγνήσιο, κάλιο, σίδηρο, φώσφορο και νάτριο, εδώ θέλει λίγη προσοχή από υπερτασικούς.

Χρήση

Η φέτα για τους Έλληνες είναι το πρωινό, το δεκατιανό,  το μεσημεριανό, το βραδινό, το γλυκό, το αλμυρό και γενικά ότι φαγητό και όποια ώρα το συνοδεύουμε με φέτα.

Χαρακτηριστική η χωριάτικη σαλάτα, οι πίτες (τυρόπιτα, σπανακόπιτα κλπ), το ψωμάκι ή ο ντάκος ομελέτα, μακαρόνια, σάλτσες (τυροκαυτερή), με κρέατα, με λαχανικά, αλλά  και με φρούτα (καρπούζι, πεπόνι, σταφύλια), παντού ταιριάζει η φέτα.