Δεκέμβριος

Η ταυτότητα του μήνα

Ο Δεκέμβριος είναι ο τελευταίος μήνας του χρόνου και πρώτος του χειμώνα. Ο  Δεκέμβριος στο ρωμαϊκό ημερολόγιο, που άρχιζε τον Μάρτιο, ήταν ο δέκατος μήνας και αυτό σήμαινε το όνομά του που προερχόταν από την λατινική λέξη Decem που σημαίνει δέκα.

Στο Γρηγοριανό ημερολόγιο έγινε ο δωδέκατος μήνας του χρόνου και ένας από τους 7 που έχουν 31 ημέρες Συμπίπτει περίπου προς τον αττικό μήνα Ποσειδεώνα. Ο λαός μας ακόμα τον ονομάζει Χριστουγεννιάτη, Χιονιά, Ασπρομηνά. Στις 22 Δεκεμβρίου είναι η μικρότερη μέρα του χρόνου, το χειμερινό ηλιοστάσιο, που σηματοδοτεί και την  αρχή του χειμώνα.

Γιορτές του Δεκεμβρίου:

Αγίας Βαρβάρας και Ιωάννου Δαμασκηνού στις 4, αγίου Σάββα στις 5, αγίου Νικολάου στις 6, αγίας Άννας στις 9, αγίου Σπυρίδωνα στις 12, αγίου Ελευθερίου στις 15, αγίου Διονυσίου στις 17 και Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου

 Παροιμίες για τον Δεκέμβριο:

- Δεκέμβριος, Χριστού γέννηση και καλός μας χρόνος

- Χιόνι του Δεκεμβρίου, χρυσάφι του καλοκαιριού

- Το τραγούδι με τον τρύγο, τον Δεκέμβρη παραμύθι

- Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας απεκρίθη: Μάζεψε ξύλα κι άχυρα και σύρτε και στο μύλο, γιατί Αι Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.

- Απ’ τα Νικολοβάρβαρα αρχίζει ο χειμώνας

- Γύρω-γύρω του Χριστού, η κορφή του χειμωνιού

- Αγία Βαρβάρα γέννησε κι ο Σάββας το εδέχθη κι ο Αϊ Νικόλας έτρεξε να πάει να το βαπτίσει.

- Τον Νοέμβρη και Δεκέμβρη φύτευε καταβολάδες

- Να ‘ναι Χριστούγεννα στεγνά, τα φώτα χιονισμένα και τα Λαμπρά βρεχούμενα, αμπάρια γιομισμένα