Η Δέσπω Διαμαντίδου γεννήθηκε στον Πειραιά στις 13 Ιουλίου του 1916. Η καταγωγή της ήταν από την Ρωσία. Δεν φοίτησε ποτέ σε ελληνικό σχολείο, αλλά παρακολούθησε μαθήματα στην Γερμανική Σχολή Αθηνών.
Σπούδασε ηθοποιός στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και πρωτοεμφανίστηκε το 1942 στο θέατρο στον ρόλο της Λαίδης Καρολίνας στο έργο «Δεν φταίει το αστέρι μου», υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του Κάρολου Κουν. Ακολούθησαν συνεργασίες με τους θιάσους Μουσούρη, Κατερίνας, Αρώνη, Χορν.
Τα διαστήματα 1946-50 και 1954-63 εντάχθηκε στην δύναμη του Εθνικού Θεάτρου όπου συμμετείχε άλλοτε ως κορυφαία του χορού, όπως το 1949 στην παράσταση στο Ηρώδειο της «Ορέστειας» του Αισχύλου και άλλοτε ως ηθοποιός, σε παραστάσεις, όπως «Εκάβη» του Ευριπίδη, «Γλάρος» του Τσέχωφ, «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη κ ά.
Το 1947 ξεκινάει και την κινηματογραφική της καριέρα, με την ταινία «Τα παιδιά της Αθήνας». Θα συμμετάσχει σε περισσότερες από 40 ταινίες ελληνικής και ξένης παραγωγής. «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» (1954), «Μανταλένα» (1960), «Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλίκαρα», «Ποτέ την Κυριακή» (1960) του Ζυλ Ντασέν με την Μελίνα Μερκούρη, «Η Αλίκη στο ναυτικό» (1961), «Ο λουστράκος» (1962), «Τα κόκκινα φανάρια» (1963), «Γάμος αλα ελληνικά» (1964), «Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη» (1965), «Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα» (1965), «Στεφανία» (1966), «Ντάμα σπαθί» (1966), «Κραυγή γυναικών» (1978), «Υπόθεση Πολκ» (1978), «Ακροπόλ» (1989), «Δύσκολοι αποχαιρετισμοί: Ο μπαμπάς μου» (2002) κ ά.
Στο διάστημα της δικτατορίας θα φύγει για την Αμερική, όπου θα συμμετάσχει σε παραστάσεις του Μπρόντγουέϊ «Ίλια Ντάρλινγκ» με την Μελίνα Μερκούρη, «Καμπαρέ», ενώ το ίδιο διάστημα θα συμμετάσχει στην ταινία του Γούντι Άλεν «Ο ειρηνοποιός». Το 1991 θα τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Β΄ γυναικείου ρόλου για την ταινία «Ο Τζώνυ Κελν, κυρία μου». Από τον γάμο της με το ηθοποιό Πέτρο Φιλιππίδη είχε αποκτήσει ένα γιο.
Πέθανε στα 88 της χρόνια στις 18 Φεβρουαρίου του 2004.
Σπούδασε ηθοποιός στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και πρωτοεμφανίστηκε το 1942 στο θέατρο στον ρόλο της Λαίδης Καρολίνας στο έργο «Δεν φταίει το αστέρι μου», υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του Κάρολου Κουν. Ακολούθησαν συνεργασίες με τους θιάσους Μουσούρη, Κατερίνας, Αρώνη, Χορν.
Τα διαστήματα 1946-50 και 1954-63 εντάχθηκε στην δύναμη του Εθνικού Θεάτρου όπου συμμετείχε άλλοτε ως κορυφαία του χορού, όπως το 1949 στην παράσταση στο Ηρώδειο της «Ορέστειας» του Αισχύλου και άλλοτε ως ηθοποιός, σε παραστάσεις, όπως «Εκάβη» του Ευριπίδη, «Γλάρος» του Τσέχωφ, «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη κ ά.
Το 1947 ξεκινάει και την κινηματογραφική της καριέρα, με την ταινία «Τα παιδιά της Αθήνας». Θα συμμετάσχει σε περισσότερες από 40 ταινίες ελληνικής και ξένης παραγωγής. «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» (1954), «Μανταλένα» (1960), «Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλίκαρα», «Ποτέ την Κυριακή» (1960) του Ζυλ Ντασέν με την Μελίνα Μερκούρη, «Η Αλίκη στο ναυτικό» (1961), «Ο λουστράκος» (1962), «Τα κόκκινα φανάρια» (1963), «Γάμος αλα ελληνικά» (1964), «Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη» (1965), «Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα» (1965), «Στεφανία» (1966), «Ντάμα σπαθί» (1966), «Κραυγή γυναικών» (1978), «Υπόθεση Πολκ» (1978), «Ακροπόλ» (1989), «Δύσκολοι αποχαιρετισμοί: Ο μπαμπάς μου» (2002) κ ά.
Στο διάστημα της δικτατορίας θα φύγει για την Αμερική, όπου θα συμμετάσχει σε παραστάσεις του Μπρόντγουέϊ «Ίλια Ντάρλινγκ» με την Μελίνα Μερκούρη, «Καμπαρέ», ενώ το ίδιο διάστημα θα συμμετάσχει στην ταινία του Γούντι Άλεν «Ο ειρηνοποιός». Το 1991 θα τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Β΄ γυναικείου ρόλου για την ταινία «Ο Τζώνυ Κελν, κυρία μου». Από τον γάμο της με το ηθοποιό Πέτρο Φιλιππίδη είχε αποκτήσει ένα γιο.
Πέθανε στα 88 της χρόνια στις 18 Φεβρουαρίου του 2004.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου