Ναπολέων Λαπαθιώτης

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1893. Ο πατέρας του Λεωνίδας ήταν στρατηγός και διετέλεσε   βουλευτής και υπουργός των στρατιωτικών το 1909. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο της Αθήνας, χωρίς ποτέ όμως να εξασκήσει το νομικό επάγγελμα, καθώς προτίμησε να ασχοληθεί με την ζωγραφική και την μουσική, αφού είχε μάθει και πιάνο. Με την ποίηση ασχολήθηκε αργότερα δημοσιεύοντας ποιήματά του σε εφημερίδες και περιοδικά. Το 1939 εκδίδει την μοναδική ποιητική του συλλογή με τον τίτλο «Ποιήματα». Οι στίχοι του που αποπνέουν την λυρικότητα, είναι γραμμένοι σε άψογη δημοτική γλώσσα, με τέλεια τεχνική. Άλλα έργα του:  «Επεισόδιο», «Η χαρά», «Αναμνήσεις», «Η συντριβή», «Παραμύθι», «Πόθος», «Χειμωνιάτικο τοπίο». Ήταν άνθρωπος κλειστός, μονήρης, απαισιόδοξος, με εξάρτηση από τα ναρκωτικά και  με εμμονή στον θάνατο, οδηγήθηκε στην αυτοκτονία στις 7 Ιανουαρίου 1944.