Δημήτρης Χορν

Ηθοποιός σημαίνει Χορν
Γεννήθηκε το 1921 στην Αθήνα, πατέρας του ήταν ο θεατρικός συγγραφέας Παντελής Χορν και νονά του η ηθοποιός Κυβέλη. Αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1940, όπου έκανε και το θεατρικό του ντεμπούτο, στην οπερέτα του Στράους «Η νυχτερίδα». Ακολούθως εμφανίζεται στο θέατρο της Μ. Κοτοπούλη, συμμετέχοντας σε παραστάσεις όπως:«Δωδεκάτη νύχτα», «Ριχάρδος Α΄», «Η κυρία με τις καμέλιες», «Ο πρωτευουσιάνος», «Σύζυγοι με δοκιμοί», «Αλάτι και πιπέρι», «Άμλετ», «Ημερολόγιο ενός τρελού», «Ιβάνοφ» κ ά. Το 1944 συγκροτεί δικό του θίασο, συμπράττοντας στην αρχή με την Μ. Αρώνη, μετά με την Β. Μανωλίδου, την Μ. Μερκούρη και τον Ν. Χατζίσκο. Για μια τετραετία 1946-1950 επέστρεψε στο Εθνικό Θέατρο, όπου πρωταγωνιστεί σε παραστάσεις «Στέλλα Βιολάντη», «Φοιτητές», «Πολύ κακό για το τίποτα», «Ερρίκος ο Δ΄». Το 1950 έφυγε για μετεκπαίδευση στην Αμερική και την Αγγλία. Επιστρέφοντας, το 1953-1959 συγκροτεί θίασο με την Έλλη Λαμπέτη και τον Γιώργο Παππά, «Ο βροχοποιός», το «Νυφικό κρεβάτι», «Αριστοκρατικός δρόμος», «Πρόσκληση στον Πύργο», «Το παιχνίδι της μοναξιάς», «Ο δειλός και τολμηρός». Στην τελευταία του θεατρική ενότητα 1960-1983 χαρακτηριστικές παραμένουν οι ερμηνείες του στον «Ερρίκο τον Δ΄» και στον «Αρχιμάστορα Σόλνες». Συμμετείχε επίσης σε κινηματογραφικές ταινίες, «Κάλπικη λίρα» (1954), «Το κορίτσι με τα μαύρα» (1956), «Μια ζωή την έχουμε» (1958), «Αλίμονο στους νέους» (1961) κ ά. Πλούσια όμως ήταν και η ραδιοφωνική του δράση, με αποσπάσματα από θεατρικά έργα στην ενότητα το «Θέατρο στο ραδιόφωνο», αλλά και με την ξακουστή ραδιοφωνική του εκπομπή με τίτλο «Ο Ταχυδρόμος έφτασε». Αξέχαστες έμειναν και οι ερμηνείες του σε τραγούδια, «Οι θαλασσιές οι χάνδρες», «Ηθοποιός σημαίνει φως», «Ποιος το ξέρει», «Ας είναι καλά το γινάτι σου», «Πες μου μια λέξη» κ ά. Με την σύζυγό του Άννα Γουλανδρή δημιούργησαν το Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν. Μετά τον θάνατό του θεσμοθετήθηκε βραβείο στο όνομά του για νέους ηθοποιούς.