Κωστής Παλαμάς

«Τίποτα δε μένει μα και δεν περνά,

κι η ζωή που φαίνεται χαμένη

ζει κι εκείνη και μας τυραννά,

μια ζωή χαμένη...»

Ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ιστορικός και κριτικός. 

Η ποίησή του είναι πολύπλευρη, διακρίνεται για το μεγαλόσχημο της έμπνευσης, την μεγάλη ποικιλία των στιχουργικών μορφών, το πλήθος των θεμάτων της, την πυκνότητα του περιεχομένου της, αλλά και την λατρεία του για την Ελλάδα, είτε εκφράζεται για την φύση, την ιστορία, την τέχνη, το αρχαίο κάλλος, την φιλοσοφία ή την ζωή της. Έργα του: Ποιητικά «Ο ύμνος στην Αθηνά», «Τα μάτια της ψυχής μου», «Ο τάφος», «Ίαμβοι και ανάπαιστοι», «Οι χαιρετισμοί της ηλιογέννητης», «Η ασάλευτη ζωή», «Ο δεκάλογος του γύφτου», «Η φλογέρα του βασιλιά», «Η πολιτεία κι η μοναξιά», «Βωμοί», «Τα δεκατετράστιχα», «Δειλοί και σκληροί», «Οι νύχτες του Δήμιου» κ ά. το θεατρικό έργο «Τρισεύγενη», τα διηγήματα «Ο θάνατος παλικαριού», «Ο θάνατος του παλικαριού», «Ο κερένιος άγγελος», «Τα μάρμαρα» τα κριτικά έργα «Γράμματα», «Τα πρώτα κριτικά», «Τα χρόνια μου και τα χαρτιά μου» και τις μονογραφίες για τον Γκαίτε, τον Σολωμό, τον Κάλβο, τον Βαλαωρίτη, τον Κρυστάλλη και τέλος τις μεταφράσεις «Η Ελένη της Σπάρτης», «Πρόας ο Νικίου», «Β΄και ΙΔ΄ Ολυμπιόνικος» κ ά. «Έφυγε» στις 27 Φεβρουαρίου του 1943. Η κηδεία του την επόμενη μέρα, θα αποτελέσει μεγαλειώδη πατριωτική εκδήλωση, με όλο το σκλαβωμένο έθνος  να τον συνοδεύει στην τελευταία του κατοικία, και μέσα από το στόμα του Ά. Σικελιανού να ξεσπά σε ένα χαιρετισμό αντίστασης: 

«Ηχήστε, οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,

δονήστε σύγκορμη την χώρα, πέρα ως πέρα…

Βογγήστε, τύμπανα πολέμου…οι φοβερές σημαίες,

ξεδιπλωθείτε στον αέρα!
Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα!»