Σοφία Βέμπο

Η Σοφία  Μπέμπου, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα-γεννήθηκε το 1910 στην Καλλίπολη και μεγάλωσε στο Βόλο. Ξεκίνησε το τραγούδι ερασιτεχνικά κάνοντας την πρώτη της εμφάνιση στην Θεσσαλονίκη. Αν και δεν έχει μουσική παιδεία, η μουσικότητα της βαθιάς γεμάτης πάθος φωνής της, η καθαρότητα της άρθρωσης, αλλά και οι υποκριτικές της ικανότητες, χαράσσουν νέους δρόμους στο τραγούδι, ενθουσιάζοντας το κοινό για 45 ολόκληρα χρόνια. Οι μεγαλύτεροι συνθέτες της εποχής θα της γράψουν μελωδίες, γεμάτες έμπνευση και πρωτοτυπία που γίνονται αμέσως επιτυχίες. «Όμορφη τσιγγάνα», «Συγνώμη σου ζητώ», «Κάποιο μυστικό», Χειμώνας», «Μη ζητάς φιλιά», «Η ψαροπούλα», «Ζεχρά», «Η θεία μου η Αμερσούδα», «Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά», «Γύρισε», «Στην Λάρισα βγαίνει ο Αυγερινός», «Η ψαροπούλα». Εκτός από την δισκογραφία και το θέατρο συμμετέχει και σε ταινίες, αρχής γινομένης το 1938 με την «Προσφυγοπούλα». Αξέχαστη και η εμφάνισή της στην «Στέλλα» όταν σαν ανοιχτόκαρδη και λεβέντισσα ταβερνιάρισσα τραγουδά «Ο μήνας έχει 13» του Μ. Χατζιδάκι. Αλλά και αργότερα στον διπλό ρόλο της κυρίας Τζένης και της Σοφίας Βέμπο, στην ταινία «Στουρνάρα 288». Με την κήρυξη του πολέμου γίνεται και η έκρηξη στην καριέρα της. Τραγουδάει σατυρικά και πολεμικά τραγούδια, «Βάζει ο Ντούτσε την στολή του», «Παιδιά της Ελλάδος, παιδιά», « Στον πόλεμο βγαίνει ο Ιταλός», «Άντε στο καλό κι η Παναγιά μαζί σου», «Τις χωρίζει ο πόλεμος», «Η γαλανή της χώρα», «Κοροΐδο Μουσολίνι». Από το  1950 απέκτησε την δική της θεατρική στέγη, όνειρο πολλών χρόνων, το θέατρο Βέμπο. Αμέτρητες οι επιτυχίες: «Να με παίρνανε τα σύννεφα», «Μίλα της και μην της αγαπάς», «Ο άνθρωπός μου», «Χαράμι», «Χαστούκι», «Ομόνοια Πλάς», «Χωριό μου, χωριουδάκι μου», «Αγκαλιά εγώ κι εσύ», «Αθήνα και πάλι Αθήνα», «Εγώ θα σ’ αγαπώ»», «Θα σε ξυπνήσω με φιλιά», «Λόντρα, Παρίσι..». Στις 11 Μαρτίου του 1978 σε ηλικία 68 χρονών πέρασε στην ιστορία.

Πηγή: Kleiditousol.blogspot.com Συντάκτης: Χάρης Κόντος