Ο Κώστας Γιαννακός όπως ήταν το πραγματικό του όνομα γεννήθηκε στα 1884 στον Πύργο (Μπουργκάς) της Βουλγαρίας, αλλά ξενιτεύτηκε από κει πολύ νέος. Τελείωσε το γυμνάσιο στην Φιλιππούπολη και κατέβηκε το 1902 στην Αθήνα, όπου εγκαταστάθηκε οριστικά. Τελείωσε με άριστα την Φιλοσοφική Σχολή και για το διάστημα 1908-1915 διορίστηκε καθηγητής σε διάφορα σχολεία, ενώ πήρε και 2 φορές υποτροφία για την Γαλλία, όπου παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας, φιλολογίας και κοινωνιολογίας. Στα 1905 στα 21 του μόλις χρόνια, τυπώνει την πρώτη του ποιητική συλλογή «Κερήθρες». Απομακρυνόμενος από την εκπαιδευτική του ιδιότητα, αφιερώθηκε στην μελέτη της αρχαίας ελληνική σκέψης και στις νέες ιδέες, ανοίγοντας νέους ορίζοντες και δημιουργώντας μια δική του προσωπική σχολή στα περισσότερα είδη του γραπτού λόγου ( ποίηση, χρονογράφημα, κριτική κλπ). Το έργο του διέπεται από ανθρωπιά, λυρισμό αλλά και σαρκασμό. Ξεχωρίζουν Ποιητικά: «Το φως που καίει» (1922), «Σκλάβοι πολιορκημένοι» (1927), «Οι μοιραίοι», «Η μάνα του Χριστού», «οι πόνοι της Παναγιάς», πεζογραφήματα: «Η αληθινή απολογία του Σωκράτη» (1936), «Το ημερολόγιο της Πηνελόπης» (1946), «Δικτάτορες» (1956), Μελέτες: «Αισθητικά» 2 τόμοι (1957), «Ο Σολωμός χωρίς μεταφυσική» (1925) «Ζωντανοί άνθρωποι» (1938) κ ά. Το 1959 τιμήθηκε με το βραβείο Λένιν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου