Έλλη Λαμπέτη

Η Έλλη Λούκου όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στα Βίλια Αττικής.
Η Μαρίκα Κοτοπούλη διαβλέποντας το ταλέντο της στην ηθοποιία, θα την πάρει στην σχολή της, μετά την αποτυχία της να εισαχθεί στην σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στην σχολή του Κάρολου Κουν. Η καθιέρωσή της όμως στο θεατρικό σανίδι θα γίνει στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν, με το έργο «Γυάλινος κόσμος» του Τένεσσι Ουίλιαμς το 1946. Θα παραμείνει στο Θέατρο Τέχνης μέχρι το 1948, συμμετέχοντας σε παραστάσεις όπως, «Αντιγόνη», «Ματωμένος γάμος» κά.

Συνεχίζει στο Εθνικό Θέατρο «Οι φοιτητές» του Ξενόπουλου το 1949, με τον θίασο της Κατερίνας «Φθινοπωρινή παλίρροια» της Δάφνης ντε Μωριέ και με τον θίασο Μουσούρη με μεγαλύτερη επιτυχία της στο «Πεγκ καρδούλα μου» του Μάνερς.

Από το 1952 συνεργάζεται με τον Γ. Παππά και τον Δημήτρη Χορν, όπου ανεβάζουν « Βαθιά, γαλάζια θάλασσα» του Ράττινγαν, «Νόρα» του Ίψεν, «Αγαπούλα» του Σνίτσλερ και άλλα κλασσικά έργα. Θα συνεχίσει με τον Δημήτρη Χορν, με τον οποίο έχει και έναν θυελλώδη έρωτα, που θα της στοιχίσει τον γάμο της με τον Μάριο Πλωρίτη. «Νυφικό κρεβάτι» το ’57, «Εραστής από χαρτόνι» το ’59 κά

Από το 1961 συνεχίζει με δικό της θίασο, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία «Ξυπόλυτη στο πάρκο» (1964), «Λεωφορείο ο πόθος» (1966), «Πέπσυ» (1966), «Το άνθος του κάκτου» (1970), «Γλυκιά Ίρμα (1972), «Δεσποινίς Μαργαρίτα» (1975), «Φιλουμένα Μαρτουράνο» (1978) και το κύκνειο άσμα της «Σάρα, τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού» (1981), σε μια συγκλονιστική ερμηνεία, μιας κωφάλαλης κοπέλας.

Συμμετέχει και σε κινηματογραφικές ταινίες, όπως «Διαγωγή μηδέν» (1949), «Κυριακάτικο ξύπνημα» (1953), «Κάλπικη λίρα» (1954), «Το κορίτσι με τα μαύρα» (1956), «Μια μέρα ο πατέρας μου» (1968) κ ά.

Η τετραετής δικαστική περιπέτεια για την κηδεμονία της μικρής Ελίζας, την οποία είχε υιοθετήσει με τον τελευταίο σύζυγό της F. Wakeman, οι απανωτοί θάνατοι της μητέρας της και τριών αδελφών της, επιδεινώνουν την ήδη κλονισμένη υγεία της από τον καρκίνο που της έχει εμφανιστεί από το 1967.

Η αυλαία θα κλείσει στις 3 Σεπτεμβρίου του 1983 σε νοσοκομείο της Αμερικής, όπου είχε μεταβεί δυο εβδομάδες νωρίτερα