Λορέντζος Μαβίλης

«Πατρίδα σαν τον ήλιο σου,

ήλιος αλλού δεν λάμπει.
Α! πως στο φως σου λαχταρούν

οι θάλασσες και οι κάμποι…»

Ασχολήθηκε με την ποίηση και καλλιέργησε το λυρικό σονέτο. Η τεχνική του είναι άμεμπτη, οι στίχοι του αρμονικοί και πλούσιοι σε εικόνες. Τα ποιήματά του διαπνέονται από κάποια μελαγχολία και απαισιοδοξία, είναι όμως γεμάτα φως και λαμπράδα, όταν εξυμνούν την Ελλάδα και τις φυσικές της καλλονές. Το έργο του μικρό ποσοτικά, αλλά αξιόλογο ποιοτικά αποτελείται από πρωτότυπα ποιήματα και αξιόλογες μεταφράσεις από την ξένη ποίηση και την λογοτεχνία. Από τα ποιήματά του πασίγνωστα είναι τα σονέτα «Λήθη», «Ελιά», «Πατρίδα», «Ευθανασία», «Μνήμη», «Καλλιπάτειρα» κ ά. Η εμφάνισή του στα ελληνικά γράμματα συμπίπτει με τις ουσιώδεις κοινωνικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις στην νεότερη Ελλάδα, που τον επηρεάζουν τόσο στο ποιητικό του έργο, αφιερώνοντας το στην εξύμνηση της Ελλάδας, που την συνδέει άρρηκτα με την έννοια της ελευθερίας, όσο και στην προσωπική του ζωή, όπου αποδεικνύοντας έμπρακτα την αγάπη του για την πατρίδα, πέφτει μαχόμενος στο Δρίσκο των Ιωαννίνων, σε ηλικία μόλις 52 ετών, στις 28 Νοεμβρίου 1912. Ήταν ακόμα ικανός συνθέτης σκακιστικών προβλημάτων και πήρε μέρος σε πολλά τουρνουά σκακιού αποκτώντας διεθνή φήμη.