Ελληνικοί Παραδοσιακοί Χοροί

Είναι ζωντανοί και δεμένοι με την καθημερινή ζωή των Ελλήνων, παίζοντας σημαντικό ρόλο στην διατήρηση της εθνικής μας ταυτότητας, καθώς όλες οι κοινωνικές εκδηλώσεις και γιορτές είναι συνυφασμένες με τον χορό.
Καλαματιανός
Είναι χορός της νότιας ηπειρωτικής Ελλάδος και συχνά αναφέρεται σαν πανελλήνιος, καθώς χορεύεται σ’ όλη την Ελλάδα και δεν περιορίζεται τοπικά μόνο στην Καλαμάτα. Τα βασικά του βήματα είναι 12 και χορεύονται συγχρόνως απ’ όλους τους χορευτές. Μόνο ο πρώτος χορευτής κάνει πολλές παραλλαγές (φιγούρες).
Τσάμικος
Ο Τσάμικος ή Τσάμικο είναι χορός της ηπειρωτικής Ελλάδας και πατρίδα του η Ρούμελη. Χορεύεται με μεγαλοπρέπεια και γνώρισμά του ο αργός ρυθμός ή τέχνη και η λεβεντιά του χορευτή που τον χορεύει.
Χανιώτικος
Χανιώτικος, Συρτός ή Χανιώτης είναι χορός της Κρήτης. Είναι ο πιο ήρεμος και σοβαρός χορός που χορεύεται και από άνδρες και γυναίκες. Είναι όμορφος, καμαρωτός χορός και οι χορευτές είναι πιασμένοι από τις παλάμες τοποθετημένοι σε κύκλο.
Σούστα
Επίσης κρητικός χορός και μάλιστα από τους πιο όμορφους, χορεύεται δε κατά ζευγάρια. Η κοπελιά κι ο ντελικανής είναι ο ένας απέναντι στον άλλο. Τα βήματα των χορευτών θέλουνε χάρη κι ευλυγισία του κορμιού, ευλυγισία σαν τα ελατήρια, ή τις σούστες μιας μηχανής για αυτό και λέγεται και σούστα.
Θρακιώτικος
Ο Θρακιώτικος ή Ζωναράδικος είναι ο πιο διαδεδομένος χορός στην Θράκη κι οφείλει το όνομά του στην λαβή που χρησιμοποιούν οι χορευτές που πιάνονται σταυρωτά από τα ζωνάρια, χορεύεται δε κι από άνδρες και γυναίκες.
Ηπειρώτικος
Ο Ηπειρώτικος ή Συρτός Στα Τρία (τρία βήματα μπρος και τρία πίσω), η ονομασία του προέρχεται από τα βήματα που κάνει κανείς σε κάθε κατεύθυνση. Είναι χορός με καταγωγή από την Θεσσαλία και την Μακεδονία.
Νησιώτικος
Ο Νησιώτικος ή Συρτός Νάξου είναι ο πιο δημοφιλής χορός των Κυκλαδίτικων νησιών. Τον Συρτό «σύρνουν» κατ’ αρχάς δυο-τρεις ή και περισσότεροι άνδρες πιασμένοι με μαντήλια από τα χέρια. Χορεύεται σε κύκλο με γρήγορα και ζωηρά βήματα.
Χασάπικος
Ο Χασάπικος αποτελεί συνέχεια του λεγόμενου «μακελλάρικου» χορού που χορευόταν στο Βυζάντιο από την συντεχνία των κρεοπωλών. Μέχρι το 1955 χορευόταν μόνο στα χωριά της Μακεδονίας, μετά όμως έγινε διάσημος με το όνομα Συρτάκι, που αποτελεί ουσιαστικά παραλλαγή του. Το συρτάκι είναι πιο πηδηχτό και χαλαρό, πιο επιδειξιακό, ενώ το χασάπικο είναι εσωστρεφές και θέλει συγκέντρωση, σαν το ζεϊμπέκικο. Το χασάπικο εκφράζει συναδέλφωση και χορεύεται από δυο τουλάχιστον άνδρες δίπλα-δίπλα με τα χέρια πιασμένα από τους ώμους. Οι χορευτές είναι γυρτοί, οι κινήσεις μετρημένες και με ένταση, οι φιγούρες είναι ομοιόμορφες και συγχρονισμένες. 
Άννα Μακρή Καθηγήτρια Χορού- Ηθοποιός