Κώστας Καριωτάκης

Γεννήθηκε το 1896 στην Τρίπολη, αλλά τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε σε διάφορες επαρχιακές πόλεις, (Λευκάδα, Πάτρα, Λάρισα κα), όπου υπηρετούσε ο πατέρας του σαν μηχανικός.

Το 1917 πήρε πτυχίο Νομικής από το Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Ταξίδεψε στην Ιταλία, την Γαλλία και την Γερμανία. Όταν γύρισε στην Ελλάδα ξεκίνησε να ασκήσει το επάγγελμα του δικηγόρου, η έλλειψη όμως πελατείας τον έκανε να στραφεί στο δημόσιο, όπου διορίστηκε στην Νομαρχία Αττικής. Εκεί συνδέθηκε με την ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη, η οποία εργαζόταν στην ίδια υπηρεσία. Η απόσπασή του αρχικά στην Πάτρα και μετά στην Πρέβεζα και η μοναχικότητα της επαρχιακής ζωής επιδρούν αρνητικά επάνω του οδηγώντας τον στην μελαγχολία και τελικά στην αυτοκτονία στις 21 Ιουλίου του 1928

Εξέδωσε τρεις ποιητικές συλλογές: «Ο πόνος των ανθρώπων και των πραγμάτων» (1919), «Νηπενθή» (1921) και «Ελεγεία και σάτιρες» (1921). Τα ποιήματά του, έχουν μια ιδιοτυπία και στην μορφή και στην γλώσσα, όπου καθρεπτίζεται ένας βαθύτατος ανθρώπινος πόνος. Έγραψε ακόμα και πεζά «Το καύκαλο», «Ονειροπόλος», «Φυγή» «Ο κήπος της αχαριστίας», «Η τελευταία» κά, ενώ σημαντικό είναι και το μεταφραστικό του έργο.

Το ποίημα «Διάκος» από την «Ηρωϊκή τριλογία»
Μέρα του Απρίλη
πράσινο λάμπος
γελούσε ο κάμπος
με το τριφύλλι.

Ως την εφίλει
το πρώτο θάμπος
η φύσις σάμπως
γλυκά να εμίλει

Εκελαηδούσαν
πουλιά πετώντας
όλο πιο πάνω

Τ’ άνθη ευωδούσαν
κι είπε απορώντας
«Πώς να πεθάνω!».