Ημέρα άρτου

Για να πούμε το ψωμί...ψωμάκι
Σημαντική ήταν η συμβολή του ψωμιού στην διατροφή των ανθρώπων πριν από 50 και χρόνια, καθώς αποτελούσε  το πρωινό με λίγες ελίτσες, το δεκατιανό ή το σνακ που θα έτρωγαν τα παιδιά, αλειμμένο με λάδι και ντομάτα ή βρεγμένο με νερό και ζάχαρη, αλλά και το μεσημεριανό και βραδινό, πολύ ψωμί και λίγο φαγητό. Και βέβαια ο βασικός λόγος ήταν η «εύκολη» παρασκευή του  σε κάθε σπιτικό. Θυμηθείτε τον Παπαμιχαήλ στα «Χτυποκάρδια στο θρανίο» τι έβγαλε να φάει στο διάλειμμα από την δεμένη πετσετούλα, αλλά και στις διάφορες ταινίες του Ξανθόπουλου, τι έτρωγαν οι εργάτες στα λιμάνια και στα γιαπιά που δούλευαν.

Από τότε φάγαμε πολλά καρβέλια ψωμί και φτάσαμε πριν από 15-20 χρόνια να αποκλείσουμε το ψωμί από την διατροφή μας, όπως πρόσταζαν διάφορες πρωτεϊνικές δίαιτες, ενοχοποιώντας το, ότι παχαίνει και σε αυτό ακριβώς πρέπει να εστιάσουμε. Το ψωμί πλέον δεν πρέπει απλά να συνοδεύει το φαγητό μας, αλλά να αντικαθιστά κάποιον άλλο υδατάνθρακα όπως πατάτες, ζυμαρικά ή ρύζι. Στη σημερινή εποχή, το ψωμί επιστρέφει θριαμβευτικά στο τραπέζι μας, βρίσκοντας, δικαιωματικά την θέση που του αξίζει στην ζωή μας, λόγω της μεγάλης του θρεπτικής αξίας, καθώς αποτελεί μια σημαντική πηγή υδατανθράκων (με την μορφή του αμύλου), που αποτελούν άμεσα αξιοποιήσιμα καύσιμα για τον οργανισμό. Περιέχει επίσης βιταμίνες Β και Ε. Η μπομπότα, (ψωμί από καλαμπόκι) περιέχει ακόμα, προβιταμίνη Α. Τέλος το μαύρο ψωμί, (ψωμί ολικής άλεσης), επειδή παρασκευάζεται με ολόκληρο το φύτρο του σταριού, περιέχει τις πολύτιμες φυτικές ίνες, που ρυθμίζουν την χοληστερίνη του αίματος αλλά καταπολεμούν και την δυσκοιλιότητα.