«Όταν θα λέω πορτοκάλι θα βγαίνεις» ήταν το σύνθημα όταν παίζαμε μικρά κρυφτό, από τότε πέρασε πολύς καιρός, τα παιδιά δεν παίζουν πια κρυφτό αλλά tamagogi και play station, το πορτοκάλι όμως παρέμεινε το ίδιο γλυκό, ζουμερό και ευεργετικό για τον οργανισμό. Εν μέσω λοιπόν ιώσεων και γρίπης το ξαναθυμόμαστε καιαλληλοσυμβουλευόμαστε «ξάπλα, ζεστά και χυμό πορτοκαλιού».
Η μεγάλη οικογένεια των εσπεριδοειδών απαριθμεί πολλά μέλη, πορτοκάλι, λεμόνι, μανταρίνι, κίτρο, φράπα, περγαμόντο, κουμ-κουάτ, ενώ δεν είναι και απολύτως ξεκαθαρισμένο από πού μετανάστευσε και μας έφτασε εδώ. Η βιβλιογραφία λέει από την ανατολή και ειδικότερα από την Κίνα, ενώ εμείς Εσπερία (εξ ου και εσπεριδοειδή) θεωρούμε την δύση, τον τόπο που πάει ο ήλιος την εσπέρα, το βράδυ δηλαδή. Σ’ αυτό συνάδει και ο μύθος με τον Ηρακλή που πήγε να κλέψει τα «χρυσά μήλα» των Εσπερίδων, που γεωγραφικά εμείς τις τοποθετούμε κάπου στο Γιβραλτάρ.
Από όπου όμως και να μας έχουν έρθει, αποτελούν ένα σίγουρο σύμμαχο υγείας και μια φυσική πηγή νεότητας και ευεξίας. Πλούσια σε βιταμίνη C προσφέρουν άμεση τόνωση στο ανοσοποιητικό σύστημα και όχι μόνο. Είναι η τάξη των φρούτων με την μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικές ουσίες, όπως β-καροτένιο, φολικό οξύ, φυτικές ίνες που μας προστατεύουν από τις διάφορες μορφές νεοπλασιών, αλλά και τις καρδιαγγειακές παθήσεις. Ο συνδυασμός χυμού πορτοκαλιού και γκρειπ-φρουτ δρα ενάντια στο τοπικό πάχος. Το αιθέριο έλαιο του πορτοκαλιού –μην το πιείτε σαπουνιστείτε- θα σας διώξει την ένταση ψυχική και σωματική. Ακόμα χαρίζει στα μαλλιά –λουστείτε- λάμψη ενώ βοηθά στην ρύθμιση της λιπαρότητας.
Μην παραλείψουμε να αναφέρουμε τα εσπεριδοειδή και σαν πολύτιμους γαστρονομικούς θησαυρούς, είτε με την μορφή φρεσκοστυμμένου χυμού, λικέρ, μαρμελάδας, γλυκού του κουταλιού, εύγευστης σαλάτας, αρωματικού μυρωδικού σε γλυκά και σιρόπια, φρουί-γλασέ και τέλος εξαιρετικό άρτυμα σε κρέας ή ψάρι.
Οι ποικιλίες πορτοκαλιών που καλλιεργούνται στην Ελλάδα είναι τα μέρλιν (Αργολίδα, Λακωνία, Άρτα, Χανιά), ναβαλίνες με πολύ χυμό, νιού χολ, σαλουστιάνα (Σπάρτη) και οι αιματόσαρκες μόρο, ταρόκο και σαγκουίνια.
Η μεγάλη οικογένεια των εσπεριδοειδών απαριθμεί πολλά μέλη, πορτοκάλι, λεμόνι, μανταρίνι, κίτρο, φράπα, περγαμόντο, κουμ-κουάτ, ενώ δεν είναι και απολύτως ξεκαθαρισμένο από πού μετανάστευσε και μας έφτασε εδώ. Η βιβλιογραφία λέει από την ανατολή και ειδικότερα από την Κίνα, ενώ εμείς Εσπερία (εξ ου και εσπεριδοειδή) θεωρούμε την δύση, τον τόπο που πάει ο ήλιος την εσπέρα, το βράδυ δηλαδή. Σ’ αυτό συνάδει και ο μύθος με τον Ηρακλή που πήγε να κλέψει τα «χρυσά μήλα» των Εσπερίδων, που γεωγραφικά εμείς τις τοποθετούμε κάπου στο Γιβραλτάρ.
Από όπου όμως και να μας έχουν έρθει, αποτελούν ένα σίγουρο σύμμαχο υγείας και μια φυσική πηγή νεότητας και ευεξίας. Πλούσια σε βιταμίνη C προσφέρουν άμεση τόνωση στο ανοσοποιητικό σύστημα και όχι μόνο. Είναι η τάξη των φρούτων με την μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικές ουσίες, όπως β-καροτένιο, φολικό οξύ, φυτικές ίνες που μας προστατεύουν από τις διάφορες μορφές νεοπλασιών, αλλά και τις καρδιαγγειακές παθήσεις. Ο συνδυασμός χυμού πορτοκαλιού και γκρειπ-φρουτ δρα ενάντια στο τοπικό πάχος. Το αιθέριο έλαιο του πορτοκαλιού –μην το πιείτε σαπουνιστείτε- θα σας διώξει την ένταση ψυχική και σωματική. Ακόμα χαρίζει στα μαλλιά –λουστείτε- λάμψη ενώ βοηθά στην ρύθμιση της λιπαρότητας.
Μην παραλείψουμε να αναφέρουμε τα εσπεριδοειδή και σαν πολύτιμους γαστρονομικούς θησαυρούς, είτε με την μορφή φρεσκοστυμμένου χυμού, λικέρ, μαρμελάδας, γλυκού του κουταλιού, εύγευστης σαλάτας, αρωματικού μυρωδικού σε γλυκά και σιρόπια, φρουί-γλασέ και τέλος εξαιρετικό άρτυμα σε κρέας ή ψάρι.
Οι ποικιλίες πορτοκαλιών που καλλιεργούνται στην Ελλάδα είναι τα μέρλιν (Αργολίδα, Λακωνία, Άρτα, Χανιά), ναβαλίνες με πολύ χυμό, νιού χολ, σαλουστιάνα (Σπάρτη) και οι αιματόσαρκες μόρο, ταρόκο και σαγκουίνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου