1994: Πέθανε η Μελίνα Μερκούρη, ηθοποιός και πολιτικός

Η Μαρία Αμαλία Μερκούρη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1920, καταγόμενη από οικογένεια πολιτικών.  Σπούδασε στην δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Συμμετείχε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» (1945), «Ο άνθρωπος και τα όπλα» (1946), «Γαμήλιο εμβατήριο» (1947), «Λεωφορείο ο πόθος» (1949), «Η Άννα των χιλίων ημερών» (1950), «Φαύλος κύκλος», «Το επάγγελμα της κυρίας Ουόρεν», «Γλυκό πουλί της νιότης» (1960), «Φαίδρα» (1961), «Οι νικητές» (1963), «Ίλια ντάρλινγκ» (1967), θεατρική απόδοση της ταινίας «Ποτέ την Κυριακή», «Συντροφιά με τον Μπρεχτ» (1978), «Ορέστεια». Πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες, που έμειναν κλασσικές, τις περισσότερες από τις οποίες είχε σκηνοθετήσει ο σύζυγός της Ζυλ Ντασέν : «Στέλλα» (1955), «Ποτέ την Κυριακή» (1959), που πήρε Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού, «Τοπ Καπί» (1961) «10:30 Ένα καλοκαιρινό βράδυ» (1966), «Η βασίλισσα του Σικάγου» (1969), «Μια φορά δεν είναι αρκετή» (1974), «Η τσιγγάνα και ο τζέντλεμαν», «Κραυγή γυναικών» (1978). Διακρίθηκε ακόμα σαν ερμηνεύτρια τραγουδιών, ιδίως του Μάνου Χατζιδάκι, με τον οποίο συνδεότανε με μεγάλη φιλία: «Αγάπη που ‘γινες δίκοπο μαχαίρι» από την ταινία «Στέλλα», «Τα παιδιά του Πειραιά», «Χάρτινο το φεγγαράκι» κ ά  Για τον αντιδικτατορικό της αγώνα την δεκαετία ’70 στο εξωτερικό, στερήθηκε την ελληνική ιθαγένεια. Μετά την δικτατορία επιστρέφει στην Ελλάδα και πολιτεύεται με το ΠΑΣΟΚ, εκλεγόμενη βουλευτής το 1974 και το 1978, ενώ διετέλεσε Υπουργός Πολιτισμού κατά τα διαστήματα 1981-89 και 1993-94. Επί υπουργίας της ξεκίνησε  η εκστρατεία για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα.