Γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου του 1802, στο Μπεζανσόν, όπου υπηρετούσε ο πατέρας του ως ανώτερος αξιωματικός του γαλλικού στρατού. Ακολουθώντας τον πατέρα του στις διάφορες μεταθέσεις του στην Ιταλία, Έλβα, Κορσική, Ισπανία, είδε και γνώρισε πολλούς ξένους τόπους και ανθρώπους που διεύρυναν τον πνευματικό του ορίζοντα.
Έτσι στα 15 του χρόνια αρχίζει να γράφει στίχους και πέντε χρόνια αργότερα τυπώνει τα πρώτα του βιβλία «Ωδές» και «Ναν ο Ισλανδός», ενώ μαζί με άλλος νέους εξέδιδε το περιοδικό «Γαλλική μούσα». Αργότερα γνωρίστηκε με τον Λαμαρτίνο και τον Σαιν Μπες και ίδρυσαν την σχολή του ρομαντισμού, όπου μανιφέστο της αποτελεί ο πρόλογος στο δράμα του «Κρόμβελ»
Το 1829 δημοσίευσε την ποιητική του συλλογή «Ανατολικά» που προξένησε κατάπληξη για την τόλμη και τον ρυθμό της. Λίγο αργότερα δημοσίευσε το πεζό του έργο «Η τελευταία ημέρα ενός κατάδικου» ένα υψηλό κήρυγμα κατά της θανατικής ποινής. Την ίδια εποχή παίζεται στο θέατρο το δράμα του «Ερνάνης», που τον καθιερώνει, μετά την μάχη ανάμεσα στους ρομαντικούς και τους κλασικιστές. Η δόξα του έφτασε στο κατακόρυφο με την «Παναγία των Παρισίων». Η μελωδικότητα και η χάρη διακρίνουν τα ποιητικά του έργα της περιόδου αυτής.
Ο Ουγκώ ήταν ένας μεγάλος ανθρωπιστής, φιλελεύθερος ιδεολόγος και φανατικός δημοκράτης κι ο αυτοκράτορας Ναπολέων ο Γ΄ τον καταδίωξε και τον έστειλε στην εξορία. Εκεί απερίσπαστος δούλεψε το μεγάλο του μυθιστόρημα, τους «Άθλιους» με τους υπέροχους ήρωές, τον Γιάννη Αγιάννη, τον Μάριο, τον Ιαβέρη, την Τιτίκα κ άΣτην εξορία έγραψε και άλλα έργα τους «Εργάτες της θάλασσας», τον «Άνθρωπο που γελά», το «Σαίξπηρ», αλλά και τα ποιητικά «Ενατενίσεις», «Τιμωρίες» κ ά.
Το 1841 μετά από 4 φορές που είχε απορριφθεί η αίτησή του, γίνεται επιτέλους δεκτός στην Γαλλική Ακαδημία. Πολλά από τα έργα του μεταφράστηκαν και στην ελληνική γλώσσα. Όμως ο Ουγκώ ήταν και μεγάλος φιλέλληνας. Με πολύ ωραίους στίχους τραγούδησε την Ελλάδα, στο γνωστό ποίημά του «Το ελληνόπουλο» Πέθανε στις 19 Μαΐου του 1885
Έτσι στα 15 του χρόνια αρχίζει να γράφει στίχους και πέντε χρόνια αργότερα τυπώνει τα πρώτα του βιβλία «Ωδές» και «Ναν ο Ισλανδός», ενώ μαζί με άλλος νέους εξέδιδε το περιοδικό «Γαλλική μούσα». Αργότερα γνωρίστηκε με τον Λαμαρτίνο και τον Σαιν Μπες και ίδρυσαν την σχολή του ρομαντισμού, όπου μανιφέστο της αποτελεί ο πρόλογος στο δράμα του «Κρόμβελ»
Το 1829 δημοσίευσε την ποιητική του συλλογή «Ανατολικά» που προξένησε κατάπληξη για την τόλμη και τον ρυθμό της. Λίγο αργότερα δημοσίευσε το πεζό του έργο «Η τελευταία ημέρα ενός κατάδικου» ένα υψηλό κήρυγμα κατά της θανατικής ποινής. Την ίδια εποχή παίζεται στο θέατρο το δράμα του «Ερνάνης», που τον καθιερώνει, μετά την μάχη ανάμεσα στους ρομαντικούς και τους κλασικιστές. Η δόξα του έφτασε στο κατακόρυφο με την «Παναγία των Παρισίων». Η μελωδικότητα και η χάρη διακρίνουν τα ποιητικά του έργα της περιόδου αυτής.
Ο Ουγκώ ήταν ένας μεγάλος ανθρωπιστής, φιλελεύθερος ιδεολόγος και φανατικός δημοκράτης κι ο αυτοκράτορας Ναπολέων ο Γ΄ τον καταδίωξε και τον έστειλε στην εξορία. Εκεί απερίσπαστος δούλεψε το μεγάλο του μυθιστόρημα, τους «Άθλιους» με τους υπέροχους ήρωές, τον Γιάννη Αγιάννη, τον Μάριο, τον Ιαβέρη, την Τιτίκα κ άΣτην εξορία έγραψε και άλλα έργα τους «Εργάτες της θάλασσας», τον «Άνθρωπο που γελά», το «Σαίξπηρ», αλλά και τα ποιητικά «Ενατενίσεις», «Τιμωρίες» κ ά.
Το 1841 μετά από 4 φορές που είχε απορριφθεί η αίτησή του, γίνεται επιτέλους δεκτός στην Γαλλική Ακαδημία. Πολλά από τα έργα του μεταφράστηκαν και στην ελληνική γλώσσα. Όμως ο Ουγκώ ήταν και μεγάλος φιλέλληνας. Με πολύ ωραίους στίχους τραγούδησε την Ελλάδα, στο γνωστό ποίημά του «Το ελληνόπουλο» Πέθανε στις 19 Μαΐου του 1885
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου