Γεννήθηκε στις 17 Μαρτίου του 1920 στην Πάτρα. Μένοντας από πολύ μικρή ηλικία ορφανός από πατέρα, αναγκάζεται αν βγει στην βιοπάλη για τα προς το ζην. Εργάζεται σαν βοηθός συμβολαιογραφείο, σαν εργάτης στην ΔΕΗ κ ά. Ταυτόχρονα όμως επειδή του αρέσει το τραγούδι παίρνει μαθήματα κιθάρας και στα δεκάξι του χρόνια φτιάχνει το συγκρότημα «Άσπρα πουλιά» πραγματοποιώντας εμφανίσεις στην Πάτρα. Στα 18 του χρόνια έρχεται στην Αθήνα και αρχίζει να ασχολείται επαγγελματικά με το τραγούδι, με εμφανίσεις στις χαβάγιες και στην κατοχή στην περίφημη «Μάνδρα» του Αττίκ. Το 1939 βγάζει τον πρώτο του δίσκο, ενώ το 1948 με την ηχογράφηση του αρχοντορεμπέτικου «Το τραμ το τελευταίο» κάνει το μεγάλο μπαμ. Η μια επιτυχία διαδέχεται την άλλη και η σπάνια βελούδινη φωνή του σφραγίζει την εποχή του με τραγούδια ρομαντικά και νοσταλγικά. Αποκορύφωμα όταν τραγουδάει με την Σοφία Λόρεν το τραγούδι του Τάκη Μωράκη «Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη» στην ταινία «Το παιδί και το δελφίνι». Ο δίσκος πουλάει πάνω από 2.500.000 αντίτυπα παγκοσμίως. Συνεργάζεται με όλους τους μεγάλους συνθέτες της εποχής του, Γιάννη Βέλλα, Ανδρέα Χατζηαποστόλου, Γιώργο Μουζάκη, Τάκη Μωράκη, Κώστα Καπνίση κ ά ενώ γράφει και δικά του τραγούδια. «Εγώ θα κόψω το κρασί», «Δεν φταις εσύ», «Απόψε φίλα με», «Όνειρα», «Γελάς», «Η βάρκα γύρισε μόνη», «Λίγες καρδιές ακόμα αγαπούνε», «Βρε, ζωή παλιομπαμπέσα», «Μάτια καστανά», «Το σπουργιτάκι», «Άρχισαν τα όργανα», μερικές από τις επιτυχίες του.
Το 1961 παίρνει το Δ΄ βραβείο στο Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης με το τραγούδι «Γεράματα» Συμμετέχει ακόμα και σε ελληνικές ταινίες. Χαρακτηριστική η εμφάνισή του στην ταινία του ’53 «Σάντα τσικίτα» με τον Λογοθετίδη και την Λιβικού, όπου ερμηνεύει το τραγούδι «Άρχισαν τα όργανα». Από τις αρχές του ’88 αρχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας, καθώς έχει προσβληθεί από καρκίνο. Θα «φύγει» στις 22 Ιουλίου του 1988.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου