Μελιτζάνα

Δεν νοείται καλοκαιρινή συνταγή, χωρίς την πικράδα της, σε αντίθεση με το όνομά της, που το πρώτο του συνθετικό είναι το μέλι

Solanum Melongena η επίσημη ονομασία της και οι καρποί της σε σχήμα κυλίνδρου, αυγού ή σφαίρας με το χρώμα τους να κυμαίνεται από το λευκό ως το σκούρο μοβ.

Η μελιτζάνα ως συστατικό φαίνεται, να χαρακτηρίζει την ελληνική κουζίνα, με τον greek mouzaka. Κι όμως οι αρχαίοι Έλληνες δεν την γνώριζαν ή δεν την προτιμούσαν, ίσως λόγω της πικράδας της.

Η μελιτζάνα είναι ένα ινδικό λαχανικό και μάλλον οι Άραβες είναι αυτοί που την συνέστησαν και στον υπόλοιπο κόσμο, κατά τον 14ο αιώνα, χωρίς όμως να την χρησιμοποιούν σαν φαγητό. Από τον 18ο αιώνα, αναφέρεται και στην μαγειρική. Ίσως καταφέρνοντας να μετριάσουν την πικράδα της, ανακαλύπτοντας νέες ποικιλίες.

Όπως στην χώρα μας οι Τσακώνικες, της Ανατολικής Πελοποννήσου και συγκεκριμένα του Λεωνιδίου, με χαρακτηριστική γλυκιά γεύση, ανήκει στα προϊόντα με Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης από τον Μάρτιο του 1996. Άλλες ποικιλίες της Σύρου, του Λαγκαδά και τέλος η λευκή της Σαντορίνης.

Μεγάλη είναι η θρεπτική της αξία, καθώς είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά συστατικά, βιταμίνες του συμπλέγματος Β, ενώ ακόμα περιέχει φυτικές ίνες, που βοηθούν στην καλή λειτουργία του εντέρου.

Η μελιτζάνα είναι το πιάτο του καλοφαγά, καθώς μπορεί να την γευτεί με πολλούς τρόπους μαγειρεμένη. Τηγανητή, μαγειρευτή ως λαδερό, στον φούρνο, μουσακάς, γεμιστά, παπουτσάκια, ψητή, μελιτζανοσαλάτα, πουρέ, σούπα, τουρσί, μέχρι γλυκό.
Ταιριάζει πολύ με ντομάτα, ρίγανη, σκόρδο και φέτα.