Μανώλης Καλομοίρης

Γεννήθηκε στην Σμύρνη το 1883, η καταγωγή του ήταν από την Σάμο. Σπούδασε μουσική στην Αθήνα, την Κωνσταντινούπολη και την Βιέννη, ύστερα διορίστηκε καθηγητής του πιάνου στο Χάρκοβο της Ρωσίας.

Το 1910 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου και αρχίζει την μουσική του δραστηριότητα, με φιλοδοξία πάνω από όλα να βάλει τα θεμέλια μιας εθνικής μουσικής παιδείας.

Διετέλεσε γενικός Επιθεωρητής των Στρατιωτικών Μουσικών, Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Μουσικών και αντιπρόεδρος του Διοικητικού Ανώτατου Συμβουλίου Μουσικής του Υπουργείου Παιδείας. Ήταν καθηγητής του πιάνου και της θεωρίας στο Ωδείο των Αθηνών.

Μαζί με άλλους καλλιτέχνες ίδρυσε το Ελληνικό Ωδείο, όπου δίδαξε από το 1919-26, οπότε ίδρυσε το δικό του Ωδείο με την ονομασία Εθνικόν Ωδείον. Τιμήθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών, ενώ το 1945 έγινε ταχτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Πέθανε στις 3 Απριλίου 1962

Το έργο του αν και είναι αρμονικά συγκερασμένο, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί δισυπόστατο, από την μια μεριά η έμπνευσή του προέρχεται από την ελληνική πραγματικότητα, την νεοελληνική λογοτεχνία και ποίηση, ένθερμος υποστηριχτής του δημοτικισμού και από την άλλη η τεχνοτροπία του, ανταποκρίνεται προς τις σύγχρονες ανάγκες της μουσικής σύνθεσης.

Έργα του: «Ο Πρωτομάστορας», «Το δακτυλίδι της μάνας», «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος», «Η Συμφωνία της λεβεντιάς», «Ο θάνατος της ανδρειωμένης», «Μηνάς ο ρέμπελος», «Ανατολή», «Εξωτικά νερά» κ ά