Χταπόδι

Είναι μαλάκιο και ανήκει στην οικογένεια των κεφαλόποδων

Έχει σώμα κοντό, αποστρογγυλεμένο, σαν δερμάτινο σακούλι, με κεφάλι που προεξέχει και φέρει δυο μεγάλα μάτια και στόμα σαν ράμφος παπαγάλου. Γύρω στο στόμα του ξεφυτρώνουν 8 μεγάλα πλοκάμια σαν πόδια (εξ ου και η ονομασία του), που στην μέσα επιφάνεια έχουν βεντούζες σε διπλή σειρά.

Συνήθως ζει μoνήρες κρυμμένο σε βράχους και κοιλότητες, ιδίως τον χειμώνα, ενώ από την άνοιξη έρχεται σε πιο αβαθή νερά προς τις ακτές, όπου παραμένει μέχρι το καλοκαίρι. Τρέφεται με μικρά ψαράκια, καβούρια και όστρακα, που τα αρπάζει με τα πλοκάμια του παραμονεύοντας στην φωλιά (θαλάμι) του. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η κίνηση του, καθώς κολυμπάει συστέλλοντας και διαστέλλοντας την κοιλιά του.

Ήταν γνωστό από την αρχαιότητα, γεγονός που αποδεικνύεται από την απεικόνιση του σε αγγεία της μυκηναϊκής και μινωικής εποχής Οι λαοί της Μεσογείου και πρωτίστως οι Ισπανοί, αλλά και οι Έλληνες το θεωρούμε εκλεκτό θαλασσινό έδεσμα. Μαγειρεύεται με πολλούς τρόπους, βραστό ψητό, με κοφτό μακαρονάκι, σαλάτα κ ά.

Το κρέας του για να γίνει μαλακό, επικρατεί η εικασία ότι πρέπει να είναι παραγουλιασμένο, χτυπημένο δηλαδή 40 φορές στα βράχια, μόλις το πιάσουμε και ενώ είναι ακόμα ζωντανό. Ο σύγχρονος τρόπος για να μαλακώσει το κρέας του είναι να μείνει για κάποιο διάστημα στην κατάψυξη, που βοηθάει στο να σπάσουν οι ίνες του και να μαλακώσει. Αποψύξτε το χωρίς να το βάλετε σε νερό, απλά βγάλτε το να ξεπαγώσει μέσα στην συντήρηση του ψυγείου.

Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται κατά την αγορά του, καθώς μοιάζει με ένα άλλο κεφαλόποδο, τους μοσχιούς (μοσχοχτάποδα ή καλαμαροχτάποδα), που όμως το κρέας τους είναι σκληρό και άνοστο και η τιμή της σαφώς πρέπει να είναι χαμηλότερη. Η ειδοποιός διαφορά είναι στις βεντούζες Τα χταπόδια έχουν δύο σειρές βεντούζες σε κάθε πλοκάμι, ενώ οι μοσχιοί έχουν μόνο μία.

Το χταπόδι παρ’ ότι είναι ένα τρόφιμο χαμηλής θερμιδικής αξίας και φτωχό σε χοληστερίνη, είναι βαρύ (δύσπεπτο) και πρέπει να καταναλώνεται με φειδώ από ανθρώπους που πάσχουν από παθήσεις της χολής και του στομάχου (έλκος, γαστρίτιδα), αλλά και υπερτασικούς καθώς περιέχει νάτριο.