Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι στις 3 Μαρτίου 1869 και καταγόταν από οικογένεια αγωνιστών και ηρώων, γεγονός που πλούτισε και ενέπνευσε το λυρικό του ταλέντο. Τέλειωσε το Γυμνάσιο στην Πάτρα και γράφτηκε στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς όμως ποτέ να πάρει το πτυχίο του, καθώς τον κέρδισε η ποίηση. Δημοσίευσε ποιήματά του στην «Τέχνη», στην «Ν. Εστία», «Παναθήναια».
Ταξίδεψε στο Παρίσι και την Κωνσταντινούπολη και από το 1917 που εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα, συνδέθηκε με τους πνευματικούς ανθρώπους της εποχής του, Παπαδιαμάντη, Παλαμά, Γρυπάρη, Ζαν Μορεάς. Υπηρέτησε για περισσότερα από είκοσι χρόνια ως ανώτερος υπάλληλος στην βιβλιοθήκη της Βουλής. Αγωνίστηκε για την ίδρυση της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της οποίας διετέλεσε και πρόεδρος. Το 1923 τιμήθηκε με το Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών. Πέθανε μετά από μακροχρόνια αρρώστια στις 28 Ιανουαρίου 1943 στην Αθήνα.
Φανατικός δημοτικιστής επηρεάστηκε από την δημοτική μας ποίηση αλλά και από τους ευρωπαίους συμβολιστές,. Ο μεστός ποιητικός του λόγος είναι γεμάτος συγκίνηση, λυρισμό, και μουσικότητα που αποπνέει ρουμελιώτικη λεβεντιά και νοσταλγία για τα περασμένα. Έγραψε ακόμα δοκίμια και πεζογραφήματα, ενώ μετέφρασε και Γάλλους κλασσικούς. Έργα του: «Ώρες», «Συντρίμμια», «Πεπρωμένα», «Ασφόδελοι», «Τα Μεσολογγίτικα», «Το ονειρόδραμα», «Αντίφωνα», «Ερωτικά», «Ο Μπαταριάς» κ ά
Απόσπασμα από το ποίημα «Τάκη-Πλούμας»
Στα παιδικά μου χρόνια, ο πιο μεγάλος
αξάδελφός μου, μ’ έπαιρνε μαζί,
στα πανηγύρια, που ήτανε παρ’ άλλος
πρώτος στην ομορφιά και την ορμή.
Τι ωραίος! Τον θυμάμαι, αστροβολούσε
καβάλα στο φαρί του! Βυσσινιά
φέρμελη, χρυσοκέντητη εφορούσε
γιορντάνια από βενέτικα φλουριά….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου