Ο Μάιος…μας έφτασε

Τώρα είναι Μάης κι Άνοιξη  

τώρα είναι καλοκαίρι

τώρα φουντώνουν τα κλαδιά
κι ανθίζουν τα λουλούδια.

Είναι ο πέμπτος μήνας και έχει 31 ημέρες. Ο Μάιος είναι ο μήνας που η φύση βρίσκεται στην καλύτερή της στιγμή, σφραγίζοντας την άνοιξη με την βλάστηση και τα λουλούδια, είναι όμως και μήνας μνήμης των αγώνων των εργαζομένων στην διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών εργασίας. Ο Μάιος οφείλει το όνομά του στην ρωμαϊκή θεότητα Μaja (Μάγια) που πιθανόν ταυτίστηκε με την Ατλαντίδα νύμφη Μαία, μητέρα του Ερμή στην οποία ήταν και αφιερωμένος ο μήνας κατά την αρχαιότητα. Ακόμα ήταν αφιερωμένος στη θεά της γεωργίας Δήμητρα και την κόρη της Περσεφόνη, που τον μήνα αυτόν βγαίνει από τον Άδη κι έρχεται στη γη. Αντιστοιχεί στον αρχαίο μήνα Θαργηλίωνα που γιορταζόταν με τα περίφημα Ανθεοφόρια. Αλλά και στα Βυζαντινά χρόνια υπήρχε ειδική τελετή στο Στάδιο της πόλης όπου παρουσία του αυτοκράτορα, ο λαός με ύμνους υποδεχόταν την άνοιξη. Οι ομόηχες λέξεις μαγεία, μαγεύω, μάγια, ανάγουν τον Μάη σε μήνα μιαρό, εξ ου και η προκατάληψη να μην παντρεύονται τον μήνα αυτό, γιατί ο γάμος θα αποτύχει.

Στην αποτροπή αυτών των γεγονότων συμβάλει το μαγιάτικο κλαδί ή το άνθιμο στεφάνι, που φαίνεται να έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα, καθώς τέτοια στεφάνια συναντάμε σε όλες τις γιορταστικές εκδηλώσεις. Φτιαγμένα συνήθως από κλαδιά καρποφόρων δέντρων, ελιάς, αμυγδαλιάς, συκιάς, όπου κρεμούσαν φυτά που θεωρούντο αποτρεπτικά του κακού, σκόρδα, κρεμμύδια, τσουκνίδες κ. ά. Το κρεμούσαν στην εξώπορτα του σπιτιού, συμβόλιζε την ζωή και υποτίθεται ότι έφερνε καλή υγεία, τύχη και ευημερία Στο πέρασμα των αιώνων, ή έννοια της πρωτομαγιάς χάθηκε, τα έθιμα όμως διατηρήθηκαν χωρίς το θρησκευτικό περιεχόμενο, ως λαϊκή γιορτή που διατηρεί κατά κάποιο τρόπο την επαφή με την φύση, που τόσο έχουμε ανάγκη στην σημερινή εποχή.