O Alois Alzheimer γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου του 1864 στο Markbreit της Βαυαρίας. Σπούδασε ιατρική στο Βερολίνο και όταν πήρε το πτυχίο του το 1887, άρχισε να εργάζεται στο Κρατικό άσυλο της Φρανκφούρτης, όπου εκπαιδεύτηκε στην ψυχιατρική και την νευροπαθολογία. Μαζί με τον συνάδελφό του Frank Nills, ξεκίνησε την έρευνά του σχετικά με τον φλοιό του ανθρώπινου εγκεφάλου και την παθολογία του νευρικού συστήματος. Από το 1895 που διορίστηκε διευθυντής του ασύλου, επεκτείνει τις έρευνες του στην μανιακή κατάθλιψη και την σχιζοφρένεια. Το 1903 έγινε βοηθός του Emil Kraepelin στην Ιατρική Σχολή του Μονάχου, όπου δημιούργησε ένα νέο εργαστήριο για την έρευνα του εγκεφάλου. Αφού δημοσίευσε πολλά έγγραφα σχετικά με τους όρους και τις ασθένειες του εγκεφάλου, το 1906 έδωσε μια διάλεξη που τον έκανε διάσημο. Είχε εντοπίσει μια ασυνήθιστη νόσο του εγκεφαλικού φλοιού, σε μια πενηντάχρονη γυναίκα την Auguste D, που της προκάλεσε απώλεια μνήμης, αποπροσανατολισμό, παραισθήσεις και τελικά το θάνατό, σε ηλικία μόλις 55 ετών. Η μετά θάνατον εξέταση έδειξε διάφορες ανωμαλίες του εγκεφάλου. Η νόσος που εντόπισε πήρε το όνομά του. Το 1913, καθ’ οδόν προς τις Bresslau για να αναλάβει τη θέση του προέδρου του Τμήματος Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Friedrich-Wilhelm, παθαίνει ένα σοβαρό κρυολόγημα που καταλήγει σε ενδοκαρδίτιδα, από την οποία ποτέ δεν ανέκαμψε πλήρως. Πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια στις 19 Δεκεμβρίου του 1915 σε ηλικία μόλις 51 ετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου