Η Κατίνα Παξινού- Κωνσταντοπούλου, όπως ήταν το πλήρες όνομά της, γεννήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου του 1900 στον Πειραιά. Θα παρακολουθήσει μαθήματα μουσικής και τραγουδιού στα Ωδεία της Γενεύης, της Βιέννης και του Βερολίνου.
Ερχόμενη στην Ελλάδα, πρωτοεμφανίζεται το 1920, στον ρόλο της Βεατρίκης, στην ομώνυμη όπερα του Μητρόπουλου στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά.
Η πρώτη της εμφάνιση στην πρόζα είναι με τον θίασο της Κοτοπούλη, το 1929 στην «Γυμνή γυναίκα» του Μπρατάϊγ. Από το 1931-40 συνεργάζεται με τον Αιμίλιο Βεάκη και τον Αλέξη Μινωτή, με παραστάσεις όπως «Πόθοι κάτω από τις λεύκες» του Ευγ. Ο Νήλ», «Ο πατέρας» του Στρίντμπεργκ, «Ο θείος Βάνιας» του Τσέχωφ κ ά.
Ακολουθεί η συνεργασία της με το Εθνικό Θέατρο, μέχρι τον πόλεμο, οπότε και εγκαθίσταται στις ΗΠΑ. Εκεί στην ταινία «Για ποιόν χτυπά η καμπάνα» θα υποδυθεί την Ισπανίδα πατριώτισσα Πιλάρ, όπου και παίρνει το ’44 το Όσκαρ β’ γυναικείου ρόλου. Για την ταινία «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» τιμάται με το βραβείο Κοκτώ. Επιστρέφει στην Ελλάδα το ’52 και εντάσσεται στην δύναμη του Εθνικού, όπου συμμετέχει σε παραστάσεις αρχαίου δράματος του Φεστιβάλ Αθηνών στο Ηρώδειο την Επίδαυρο, αλλά και το εξωτερικό. «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, «Εκάβη, «Μήδεια», «Φοίνισες», «Βάκχες» του Ευριπίδη κά. Με τον δικό της θίασο και του Αλέξη Μινωτή, πού ήταν σύζυγός της, την δεκαετία του ’60 παρουσιάζουν «Ο ματωμένος γάμος» του Λόρκα, «Η Ήρα και το παγώνι» του Ο’ Κέισι, «Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας» του Ντύρεμαντ, «Το σπίτι της Μπερνάλντα Άλμπα» του Λόρκα, «Η τρελή του Σαγιώ» του Ζιροντού, με τελευταία παράσταση την περίοδο 1971-72
«Μάνα κουράγιο» του Μπρεχτ. Το 1960 θα συμμετάσχει στην ταινία του Βισκόντι «Ο Ρόκκο και τ’ αδέλφια του», «Ο κύριος Αρκάντιν» του Όρσον Ουέλς και το ‘69 «Το νησί της Αφροδίτης». Έκανε ακόμα μεταφράσεις θεατρικών έργων του Ο’ Νηλ, ενώ έγραψε την μουσική για την τραγωδία «Οιδίπους Τύραννος» του Σοφοκλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου