Στις 24 Οκτωβρίου του 1963 η Σουηδική Ακαδημία ανήγγειλε την απονομή του βραβείου Νόμπελ για πρώτη φορά σ’ ένα Έλληνα, τον Γιώργο Σεφέρη.
Κατά την παραλαβή του βραβείου, στις 10 Δεκεμβρίου του 1963, μεταξύ άλλων ο ποιητής είπε: «… Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που μας χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται. Δέχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται καθετί ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα…»
Κατά την παραλαβή του βραβείου, στις 10 Δεκεμβρίου του 1963, μεταξύ άλλων ο ποιητής είπε: «… Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που μας χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται. Δέχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται καθετί ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου