Δημήτρης Ψαθάς

Έφυγε ξαφνικά από ανακοπή καρδιάς στα 72 του χρόνια, στις 13 Νοεμβρίου του 1979, αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό στο ευθυμογράφημα και στο παραδοσιακό χρονογράφημα

Γεννήθηκε το 1907 στην Τραπεζούντα και μετά την Μικρασιατική καταστροφή εγκαθίσταται στην Αθήνα όπου ολοκληρώνει τις σπουδές του. Η δημοσιογραφική του καριέρα αρχίζει 2 χρόνια αργότερα στο δικαστικό ρεπορτάζ, για την εφημερίδα «Ελεύθερο Βήμα» μετέπειτα «Βήμα». Συνεχίζει στην εφημερίδα «Τα Νέα», όπου το χρονογράφημά του «Εύθυμα και σοβαρά», στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας δημιουργεί σχολή για σαράντα χρόνια. Η πένα του τσακίζει με την ανελέητη κριτική που ασκεί. Τόση ήταν η απήχηση της στήλης του που ελάμβανε καθημερινά εκατοντάδες γράμματα από πολίτες που ζητούσαν την βοήθειά του, χαρακτηριστική δε έμεινε η φράση «Θα τα γράψω στον Ψαθά». Τα τελευταία χρόνια αρθρογραφούσε στην «Ελευθεροτυπία». Παράλληλα με την δημοσιογραφία ασχολείται και με την συγγραφή βιβλίων, ορισμένα μάλιστα ευθυμογραφήματα είναι απόρροια του δικαστικού ρεπορτάζ, όπως το 1937 «Η Θέμις έχει κέφια», το 1938 «Η Θέμις έχει νεύρα», ακολουθεί το 1940 «Η μαντάμ Σουσού» το γνωστότερο βιβλίο του, που δημιουργεί ακόμα και γλωσσοπλασία, σουσού-σουσουδισμός,. Γράφει επίσης ιστορικά χρονικά «Χειμώνας του 41» (1945), «Αντίσταση» «Το χιούμορ μιας εποχής» (1946), «Γη του Πόντου» (1966), εντυπώσεις από τα ταξίδια του δοσμένες με χιουμοριστικό τρόπο «Κάτω από τους ουρανοξύστες» (1950), «Στην χώρα των μυλόρδων» (1951), «Παρίσι, Σταμπούλ και άλλα εύθυμα ταξίδια» (1951), «Μείϊντ ιν Αμέρικα» (1973), «Σε ήχο πλάγιο» κ ά.
Τα θεατρικά του έργα, κωμωδίες ως επί το πλείστον, γνώρισαν μεγάλη επιτυχία, πολλά δε από αυτά μεταφέρθηκαν στην μεγάλη και την μικρή οθόνη. «Το στραβόξυλο» (1940), «Ο εαυτούλης μου» (1941), «Οι ελαφρόμυαλοι» και «Μαντάμ Σουσού (1942), «Φον Δημητράκης» (1947), «Ζητείται ψεύτης» (1953), «Ένας βλάκας και μισός» (1956), «Η χαρτοπαίχτρα» (1963), «Ξύπνα Βασίλη» (1965), «Αχόρταγος», «Μικροί Φαρισαίοι» κ ά.