Οίνος ευφραίνει καρδίαν ...

Ακόμα ένα ποτηράκι

Η καταγωγή του αμπελιού ως φυτού φαίνεται να είναι πολύ παλιά, σχεδόν από κτήσεως κόσμου ή τουλάχιστον μετά τον κατακλυσμό καθώς αναφέρεται στο Βιβλίο της Γένεσης «Και ήρξατο Νώε άνθρωπος γεωργός γης και εφύτευσεν αμπελώνες...».
Ο Καύκασος, η Μεσοποταμία και η Αρχαία Αίγυπτος μάλλον πρέπει να θεωρηθούν οι κοιτίδες της αμπελουργίας, χωρίς όμως να εντοπίζεται χρονολογικά η στιγμή παραγωγής και κατανάλωσης του κρασιού. Όμως και οι  Κινέζοι και οι  Ινδοί γνώριζαν το κρασί.

Οι αρχαίοι Έλληνες, εκτός από το σταφύλι που έτρωγαν σαν φρούτο, όπως αποδεικνύεται από εικαστικές απεικονίσεις, τιμούσαν δεόντως και το κρασάκι, καθότι είχε ακόμα και το θεό του τον Διόνυσο ή Βάκχο, που  με την ακολουθία του συμμετείχε  συχνά πυκνά σε  γιορτές-κρασοκατανύξεις. Ο Όμηρος αναφέρει πολλών ειδών κρασιά, από το νέκταρ των θεών μέχρι το κρασί που  ο Οδυσσέας μέθυσε τον Κύκλωπα Πολύφημο.  Γεγονός που μάλλον αποδεικνύει ότι οι Έλληνες πρέπει να ήταν και οι πρώτοι αμπελοκαλλιεργητές στην Ευρώπη και να μετέδωσαν την τέχνη της αμπελουργίας και της οινοποίησης στην Ιταλία, την Προβηγκία, κ ά.

Το κρασί όμως είναι συνδεδεμένο και με τα μυστήρια της χριστιανοσύνης, ο οίνος  της Θείας Κοινωνίας, γίνεται το αίμα του Χριστού, «Εγώ είμαι η άμπελος η αληθινή» αναφέρεται στα Ευαγγέλια,  στο πρώτο θαύμα, στον γάμο στην Κανά ο Ιησούς μετέτρεψε το νερό σε κρασί, ενώ τέλος μοτίβο σε πολλά τέμπλα εκκλησιών αποτελεί η άμπελος και το σταφύλι.

Στην σημερινή εποχή οι ελληνικοί αμπελώνες αποτελούνται από γηγενής ποικιλίες, που σε ορισμένες ακόμα περιοχές, εξακολουθούν να είναι αυτόφυτες. Όπως το Αγιωργήτικο στην Νεμέα, το Μοσχοφίλερο στην Μαντινεία, η Ρομπόλα στην Κεφαλονιά, το Ασύρτικο στην Σαντορίνη, η Μαυροδάφνη στην Πάτρα, στο τέλος άφησα την  «ταπεινή» ακραιφνώς ελληνική ρετσίνα που παράγεται από σαββατιανό σταφύλι και ροδίτη στα Μεσόγεια, την Βοιωτία και την Εύβοια.

Οι ευεργετικές ιδιότητες του σταφυλιού είναι πολλές, καθώς περιέχει βιταμίνες Α και C, μαγνήσιο, ασβέστιο και κάλιο. Αλλά και το κρασί, ιδίως το κόκκινο, πιστεύεται ότι είναι τονωτικό για το καρδιαγγειακό σύστημα και η με μέτρο κατανάλωσή του σχετίζεται με  μικρότερα ποσοστά επικίνδυνων καρδιοπαθειών.

Παρόλα που η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ προσφέρει πολλά οφέλη, η μεγάλη και συστηματική  κατανάλωση του ελλοχεύει κινδύνους, από τον απλό πονοκέφαλο, την αύξηση του σωματικού βάρους και την υψηλή πίεση  μέχρι υψηλά επίπεδα ορισμένων καρκίνων, αλκοολισμό αλλά και κίρρωση του ήπατος.