Είναι γένος ψαριών της οικογένειας των mulidae με την επιστημονική ονομασία mullus surmeletus. Το μπαρμπούνι και η κουτσομούρα είναι παραλλαγές του ίδιου είδους, με διαφορετικές βιολογικές και οικολογικές συνήθειες.
Το μπαρμπούνι ή πετρομπάρμπουνο, από την λατινική λέξη barba που σημαίνει γένια, έχει χρώμα κοκκινωπό, γευστικότατο κρέας και ζει σε κοπάδια, στους πετρώδεις βυθούς, όπου βρίσκει την τροφή του, εντομόστρακα, μικρά μαλακόστρακα και ψαράκια.
Η κουτσομούρα, ονομασία επειδή το ρύγχος της κατεβαίνει απότομα, καθώς είναι πιο κοντό και κοφτό, ζει σε λασπώδεις βυθούς, εξ ου και ονομάζεται και λασπομπάρμπουνο. Το χρώμα της, όπως και το ραχιαίο πτερύγιό της δεν είναι τόσο κόκκινα σαν του μπαρμπουνιού και τέλος δεν έχει τις κοκκινοκαφέ και κίτρινες ρίγες, που διατρέχουν το σώμα του μπαρμπουνιού.
Επίσης η κουτσομούρα είναι πιο παχύ ψάρι από το μπαρμπούνι. Ψαρεύονται την νύχτα από τις μηχανότρατες, ή με μανωμένα (σύνθετα) δίχτυα. Οι κουτσομούρες στην αγορά είναι πάντα ελληνικές, γιατί στο εξωτερικό δεν γίνεται διαχωρισμός ανάμεσα στα δυο ψάρια.
Ήταν ψάρια γνωστά από την Αρχαία Ελλάδα και υπάρχουν πολλές συνταγές, με κύριες τηγανιτά ή σαβόρο (γευστικό), ουσιαστικά μια παραλλαγή των τηγανιτών περιχυμένα με σάλτσα. Σε νησιώτικες συνταγές, τα αυγοκόβουν, τα παντρεύουν με κάπαρη, με ρύζι, με πράσα, τα γεμίζουν με παξιμάδι ή γαλέτα, ή τα ψήνουν στο φούρνο ή σε λαδόκολλα με λαχανικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου