ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ

Όλα τον θυμίζουν, 29 χρόνια μετά τον θάνατό του

Ο δρόμος είχε την δική του ιστορία
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά
ήταν μια λέξη μοναχά «ελευθερία»
και είπαν πως την έγραψαν παιδιά.

Ο Μάνος Λοϊζος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια στις 22 Οκτωβρίου 1937. Ο πατέρας του ήταν μπακάλης με καταγωγή από την Κύπρο κι ή μητέρα του από την Ρόδο. Από μικρός ενδιαφέρεται για την μουσική και μαθαίνει βιολί και κιθάρα. Το καλοκαίρι του 1955, έρχεται στην Αθήνα και γράφεται στην Φαρμακευτική Σχολή, στην συνέχεια θα μεταγραφεί στην Εμπορική, την οποία τελικά θα εγκαταλείψει για να ασχοληθεί με την μουσική, με πρώτη δημιουργία το ’62, μελοποιώντας το ποίημα του Λόρκα «Τραγούδι του δρόμου» σε ελληνική απόδοση από τον Νίκο Γκάτσο και ερμηνεία Γιώργου Μούτσιου

Η γνωριμία του από την ΕΔΑ με τον Μίκη Θεοδωράκη, θα είναι και η αφορμή για το ξεκίνημα της καριέρας του, όπου συνεργάζεται με τον Μίκη και τον Μιχάλη Κακογιάννη, αναλαμβάνοντας την διεύθυνση της χορωδίας στην θεατρική παράσταση «Όμορφη Πόλη» που ανέβηκε στο θέατρο Παρκ.

Το ’64 όταν εμφανίζεται στο Κολωνάκι στην «Στοά» θα γνωρίσει την Κωστούλα Μητροπούλου και μαζί θα γράψουν τον «Δρόμο» και τον «Στρατιώτη». Ακολουθούν 3 χρόνια αργότερα τα «Νέγρικα» σε στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη, με την Μαρία Φαραντούρη, θα κυκλοφορήσουν όμως σε δίσκο οκτώ χρόνια αργότερα.

Ο πρώτος του μεγάλος δίσκος με τίτλο «Σταθμός» στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και ερμηνευτές τον Γιώργο Νταλάρα, την Λίτσα Διαμάντη και τον Δημήτρη Ευσταθίου θα κυκλοφορήσει το ’68. Ξεχωρίζουν τα τραγούδια «Δελφίνι δελφινάκι», «Παλιό ρολόι», «Η δουλειά κάνει τους άνδρες» κά. Ακολουθούν οι «Θαλασσογραφίες» πάλι σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, με την Μαρίζα Κωχ, Γιάννη Καλατζή, Γιώργο Νταλάρα και Γιάννη Πάριο. «Τζαμάϊκα», «Καφενές», «Δέκα παλικάρια», «Σεβάχ ο θαλασσινός» που ερμηνεύει ο ίδιος.

Έλα κράτησέ με
και περπάτησέ με
μες στον μαγικό σου το βυθό
πάρε με μαζί σου στο βαθύ φιλί σου
μην μ’ αφήνεις μόνο θα χαθώ
Σ’ ακολουθώ…

Το 1971 γράφει την μουσική για την ταινία του Αλέξη Δαμιανού «Ευδοκία», με το ομώνυμο ζεμπέκικο, ίσως το ωραιότερο ζεμπέκικο όλων των εποχών.
Άλλη μια ταινία «Διακοπές στην Κύπρο» του Ορέστη Λάσκου, θα σταθεί η αιτία να γνωρίσει την δεύτερη σύζυγό του Δώρα Σιτζάνη, με την οποία παντρεύεται το ’78.

Η συνεργασία του το ’73 με τον με τον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου, μας φέρνει το «Καλημέρα ήλιε» με τις εξαιρετικές ερμηνείες των πρωτοεμφανιζόμενων τότε, Κώστα Σμοκοβίτη, Χαρούλας Αλεξίου και Αλέκας Αλιμπέρτη.
Πειραματιζόμενος με τον ηλεκτρικό ήχο γράφει τα εκπληκτικά «Τραγούδια του δρόμου», όπου ξεχωρίζει η ερμηνεία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου στον «Στρατιώτη», τον «Γ΄ Παγκόσμιο» και στο «Κι αν είμαι ροκ».

Ο τελευταίος δίσκος του «Για μια μέρα ζωής» με στίχους τραγουδιών του Λευτέρη Παπαδόπουλου, Φώντα Λάδη, Μανώλη Ρασούλη, Τάσο Λειβαδίτη, Δώρα Σιτζάνη και Μάνου Λοϊζου και με ερμηνευτές τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, την Δώρα Σιτζάνη, την Δήμητρα Γαλάνη και τον ίδιο κυκλοφορεί το 1981. Ξεχωρίζουν η «Κουτσή κιθάρα» με την Δήμητρα Γαλάνη και το προφητικό κατά κάποιο τρόπο για τον ίδιο «Η μέρα δεν θα αργήσει».

Οι συναυλίες εκείνης της εποχής, κλονίζουν την ήδη επιβαρυμένη υγεία του από την υπέρταση και την νεφρική ανεπάρκεια. Στις 8 Ιουνίου 1982 θα υποστεί το πρώτο εγκεφαλικό και θα νοσηλευτεί στο Γενικό Κρατικό. Στις 16 Αυγούστου πηγαίνει στην Μόσχα για περαιτέρω εξετάσεις. Στις 7 Σεπτεμβρίου παθαίνει το δεύτερο εγκεφαλικό και δέκα ημέρες αργότερα, ταξιδεύει με το δελφινάκι του στον δικό του ήλιο.

Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο
Θα τον τρελάνουμε τον φίλο, σίγουρα ναι
με το νταούλι και τον ζουρνά
Καλημέρα ήλιε καλημέρα…

Πηγή: hariskontos.blogspot.com