Κόκκινο…σαν παντζάρι
Ανήκει στην οικογένεια των τεύτλων, που απαριθμούν τέσσερεις κατηγορίες. Το ζαχαρότευτλο για την παραγωγή της ζάχαρης, το κίτρινο ως κτηνοτροφικό φυτό, για την παραγωγή ζωοτροφών και τέλος το σέσκουλο και το κόκκινο παντζάρι, ως κηπευτικά λαχανικά.
Η ονομασία του προέρχεται από την τούρκικη λέξη pancar, αν και ήταν πολύ διαδεδομένο φυτό στην αρχαία Ελλάδα, όπου τα φύλλα του μαγειρεύονταν με κρασί και μέλι, ως ορεκτικό, αλλά και για τις θεραπευτικές του ιδιότητες, στον πυρετό, στις διαταραχές τις πέψης, αλλά και ως φυσική βαφή λόγω του χρώματός του.
Αποτελεί μια εξαιρετική πηγή σιδήρου, βιταμινών (Α και Β) φωσφόρου, ασβεστίου και μεταλλικών αλάτων. Χαμηλό σε θερμίδες, μόνο 45 ανά 100 γραμμάρια, έχει υψηλή περιεκτικότητα φυτικών ινών, φυλλικού οξέος και φυσικών χρωστικών (βεταλαϊνες), όπου οφείλει και το χρώμα του.
Εκτός από την κόκκινη ρίζα του που τρώγεται συνήθως βραστή, ψητή, πουρέ, σάλτσα, ή σούπα (μπορστ) καταναλώνονται και τα πράσινα φύλλα του, βραστά σαν χορταρικό.
Προτιμάτε να τα μαγειρεύετε ολόκληρα και μετά να τα κόβετε, καθώς χάνουν μέρος των θρεπτικών τους συστατικών και να ρίχνετε λίγο ξύδι, που βοηθάει να διατηρούν το χρώμα τους αναλλοίωτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου