Απεβίωσε σε ηλικία 85 ετών η γλυκιά και γλυκομίλητη, ηθοποιός του παλαιού ελληνικού κινηματογράφου.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926, αλλά μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχε μετακομίσει η οικογένειά της λόγω των εμπορικών δραστηριοτήτων του πατέρα της. Το 1942, ενώ ήταν ακόμη μαθήτρια, ξεκίνησε τα μαθήματα στο θέατρο Τέχνης -κρυφά από την οικογένειά της.
Συμμετείχε στην πρώτη παράσταση του Θεάτρου Τέχνης μαζί με τον Κάρολο Κουν το 1942-1943, στην «Αγριόπαπια» του Ίψεν. Με το Θέατρο Τέχνης συνεργάστηκε στα έργα «Σουάνεβιτ», «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε», «Κωνσταντίνου και Ελένης», «Βυσσινόκηπος», «Στέλλα Βιολάντη», «Το πρώτο έργο της Φάννυ», «Δεν μπορείς να ξέρεις», «Χαρούμενα νιάτα», «Βρικόλακες».
Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο υπό τη διεύθυνση του Ροντήρη και πήρε μέρος στις παραστάσεις: «Φοιτηταί», «Ζητείται υπηρέτης», «Συρανό ντε Μπερζεράκ» «Το φιντανάκι» «Λοκαντιέρα», «Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής», «Οι Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ» κ.ά. Ακολούθησε τον Ροντήρη στην Ελληνική Σκηνή, αλλά συνεργάστηκε και με άλλους θιάσους σε πολλές παραστάσεις.
Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1951 στην ταινία «Το παιδί μου πρέπει να ζήσει». Συμμετείχε σε περισσότερες από 20 κινηματογραφικές ταινίες, μερικές από τις οποίες στο πλευρό της Αλίκης Βουγιουκλάκη, με την οποία συνδεόταν με μακροχρόνια φιλία.
Μερικές από τις ταινίες της: «Σάντα τσικίτα», «Ένα βότσαλο στην λίμνη», «Σωφερίνα», «Η Αλίκη στο ναυτικό», «Η Μαρία της σιωπής», «Η ζηλιάρα» «Μανταλένα», «Χτυποκάρδια στο θρανίο», «Η Αλίκη δικτάτωρ» κ ά.
Εμφανίστηκε και σε τηλεοπτικές σειρές, «Βασίλισσα Αμαλία», «Τυχεροί και άτυχοι» , «Μυστικοί αρραβώνες» καθώς και στο περίφημο «Θέατρο της Δευτέρας».
Σύζυγός της ήταν ο δημοσιογράφος και σεναριογράφος Γεώργιος Ρούσσος. Το 2004 τιμήθηκε με το έπαθλο «Κυβέλη» για τη συνολική της θεατρική προσφορά.
Η κηδεία της θα γίνει την Τετάρτη στις 3 το μεσημέρι από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών.
