Η ναυμαχία της Σαλαμίνας

Στις 22 Σεπτεμβρίου του 480 π Χ, πιθανή ημερομηνία που αντιστοιχεί στις 21-22 του Βοηδρομιώνος, διεξήχθη η ενδοξότερη ναυμαχία της αρχαιότητας Οι Πέρσες μετά την νίκη τους στις Θερμοπύλες, κατέβηκαν στην Αθήνα. Οι Αθηναίοι ακολουθώντας τον χρησμό ότι θα τους σώσουν τα «ξύλινα τείχη», αφού μετέφεραν τα γυναικόπαιδα στην Αίγινα για περισσότερη ασφάλεια, μπήκαν στα καράβια τους. 

Στο συμβούλιο των στρατηγών, μετά την αντιδικία του Θεμιστοκλή με τον ναύαρχο των Σπαρτιατών Ευρυβιάδη, για το που θα έπρεπε να συγκρουστούν με τους Πέρσες, όπου επικράτησε η άποψη του Θεμιστοκλή, με την φράση του «Πάταξον μεν, άκουσον δε», οδήγησαν τα καράβια στην Σαλαμίνα. Ο Ξέρξης βέβαιος για την νίκη του καθόταν σε χρυσό θρόνο, πάνω στο βουνό Αιγάλεω, για να απολαύσει το πολεμικό θέαμα. Ο αγώνας ήταν άγριος και σκληρός. Οι Έλληνες με γενναιότητα και ενθουσιασμό ορμούσαν ασυγκράτητοι και βύθιζαν τα περσικά πλοία. Έτσι η νίκη μέχρι το μεσημέρι άρχισε να γέρνει προς το μέρος των Ελλήνων. Η ναυμαχία συνεχίστηκε όλη την ημέρα, ώσπου το βράδυ, η θάλασσα γέμισε με συντρίμμια και περσικά κορμιά Η ναυμαχία της Σαλαμίνας υπήρξε μια μεγάλη δόξα για την Ελλάδα, οι Πέρσες νικημένοι και ντροπιασμένοι επέστρεψαν στην πατρίδα τους.