Γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου το 1853. Ο πατέρας του που ήταν έμπορος τον προόριζε για κληρικό, μα για οικονομικούς λόγους αναγκάστηκε να τον στείλει να εργαστεί σε ένα σιτέμπορο συγγενή του στην Ρωσία. Ο Σουρής όμως αντί για λογαριασμούς, όλη την ώρα έγραφε στίχους και έτσι ο θείος του τον έδιωξε. Τότε ήρθε στην Αθήνα, έπιασε δουλειά σε ένα συμβολαιογραφείο και παράλληλα σπούδαζε στην Φιλοσοφική Σχολή. Το 1883 έβγαλε την σατυρική εφημερίδα «Ρωμιός». Για 35 χρόνια «ο Φασουλής και ο Περικλέτος», μέσα από τον σατυρικό στίχο του Σουρή, έδιναν το πολιτικό και κοινωνικό στίγμα της εποχής. Έγραψε ακόμα πολλά ποιήματα, έμμετρες κωμωδίες και ημερολόγια, που μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες. Τέλος έκανε και ποιητική μετάφραση των «Νεφελών» του Αριστοφάνη, που για πολλά χρόνια παίζονταν στα αθηναϊκά θέατρα.
Ο ρωμιός
Στον καφενέ απ' έξω σαν μπέης ξαπλωμένος,
τού ήλιου τις ακτίνες αχόρταγα ρουφώ,
και στων εφημερίδων τα νέα βυθισμένος,
κανέναν δεν κοιτάζω, κανέναν δεν ψηφώ.
Σε μια καρέκλα τόνα ποδάρι μου τεντώνω,
το άλλο σε μιαν άλλη, κι ολίγο παρεκεί
αφήνω το καπέλο, και αρχινώ με τόνο
τούς υπουργούς να βρίζω και την πολιτική.
Ψυχή μου! τι λιακάδα! τι ουρανός! τι φύσις!
αχνίζει εμπροστά μου ο καϊμακλής καφές,
κι εγώ κατεμπνευσμένος για όλα φέρνω κρίσεις,
και μόνος μου τις βρίσκω μεγάλες και σοφές.
Βρίζω Εγγλέζους, Ρώσους, και όποιους άλλους θέλω
και στρίβω το μουστάκι μ' αγέρωχο πολύ,
και μέσα στο θυμό μου κατά διαβόλου στέλλω
τον ίδιον εαυτό μου, και γίνομαι σκυλί…
Ο ρωμιός
Στον καφενέ απ' έξω σαν μπέης ξαπλωμένος,
τού ήλιου τις ακτίνες αχόρταγα ρουφώ,
και στων εφημερίδων τα νέα βυθισμένος,
κανέναν δεν κοιτάζω, κανέναν δεν ψηφώ.
Σε μια καρέκλα τόνα ποδάρι μου τεντώνω,
το άλλο σε μιαν άλλη, κι ολίγο παρεκεί
αφήνω το καπέλο, και αρχινώ με τόνο
τούς υπουργούς να βρίζω και την πολιτική.
Ψυχή μου! τι λιακάδα! τι ουρανός! τι φύσις!
αχνίζει εμπροστά μου ο καϊμακλής καφές,
κι εγώ κατεμπνευσμένος για όλα φέρνω κρίσεις,
και μόνος μου τις βρίσκω μεγάλες και σοφές.
Βρίζω Εγγλέζους, Ρώσους, και όποιους άλλους θέλω
και στρίβω το μουστάκι μ' αγέρωχο πολύ,
και μέσα στο θυμό μου κατά διαβόλου στέλλω
τον ίδιον εαυτό μου, και γίνομαι σκυλί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου