Με το Βαλκανοτουρκικό πόλεμο του 1912, οι ελληνικές δυνάμεις με επικεφαλής τον αντιστράτηγο Κ. Σαπουντζάκη μπαίνουν στο έδαφος της Ηπείρου και καταλαμβάνουν την Φιλιππιάδα, την Πρέβεζα, τα Πέντε Πηγάδια.Άλλο ένα σώμα στρατού καταλαμβάνει το Μέτσοβο. Οι Τούρκοι με ενισχύσεις που έρχονται από το Μοναστήρι, πυρπολούν το Κεράσοβο και λεηλατούν το Ζαγόρι. Μετά όμως από πολύνεκρη μάχη, όπου ο ελληνικός στρατός πολεμάει με ηρωισμό και αυτοθυσία, πέφτει το Μπιζάνι, ανοίγοντας τον δρόμο για τα Γιάννενα. Μετά από πολιορκία ενός μηνός, ο Εσσάτ Πασάς διοικητής των Ιωαννίνων στέλνει τον Βεχήμ Μπέη που υπογράφει το πρωτόκολλο παράδοσης με τους Έλληνες λοχαγούς Ιωάννη Μεταξά και Ξενοφώντα Στρατηγό. Έτσι τα Ιωάννινα μετά από 484 χρόνια σκλαβιάς, επανέρχονται στην Ελλάδα.
Η λαϊκή μούσα τραγούδησε για το γεγονός:
«Τα πήραμε τα Γιάννινα, μάτια πολλά το λένε,
μάτια πολλά το λένε όπου γεννούν και κλαίνε.
Το λεν΄ τα πουλιά των Γρεβενών κι αηδόνια του Μετσόβου,
όπου τα σκίαζεν η παγωνιά κι ανατριχίλα φόβου.
Το λεν΄ οι χτύποι και οι βροντές, το λένε και οι καμπάνες,
το λένε κι οι χαρούμενες κι οι μαυροφόρες μάνες.
Το λένε κι οι Γιαννιώτισσες που ζούσαν χρόνια βόγγου,
το λένε και οι Σουλιώτισσες κι οι βράχοι του Ζαλόγγου».
«Τα πήραμε τα Γιάννινα, μάτια πολλά το λένε,
μάτια πολλά το λένε όπου γεννούν και κλαίνε.
Το λεν΄ τα πουλιά των Γρεβενών κι αηδόνια του Μετσόβου,
όπου τα σκίαζεν η παγωνιά κι ανατριχίλα φόβου.
Το λεν΄ οι χτύποι και οι βροντές, το λένε και οι καμπάνες,
το λένε κι οι χαρούμενες κι οι μαυροφόρες μάνες.
Το λένε κι οι Γιαννιώτισσες που ζούσαν χρόνια βόγγου,
το λένε και οι Σουλιώτισσες κι οι βράχοι του Ζαλόγγου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου