Η Δέσπω Διαμαντίδου γεννήθηκε στον Πειραιά στις 13 Ιουλίου του 1916. Σπούδασε ηθοποιός στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Συνεργάστηκε με θιάσους όπως Μουσούρη, Κατερίνας, Αρώνη, Χορν, αλλά και με το Εθνικό Θέατρο συμμετέχοντας σε σημαντικές παραστάσεις «Ορέστεια» του Αισχύλου «Εκάβη» του Ευριπίδη, «Γλάρος» του Τσέχωφ, «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη κ ά.
Συμμετείχε ακόμα σε περισσότερες από 40 ταινίες ελληνικής και ξένης παραγωγής. «Τα παιδιά της Αθήνας» (1947), «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» (1954), «Μανταλένα» (1960), «Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλίκαρα», «Ποτέ την Κυριακή» (1960) του Ζυλ Ντασέν με την Μελίνα Μερκούρη, «Η Αλίκη στο ναυτικό» (1961), «Ο λουστράκος» (1962), «Τα κόκκινα φανάρια» (1963), «Γάμος αλα ελληνικά» (1964), «Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη» (1965), «Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα» (1965), «Στεφανία» (1966), «Ντάμα σπαθί» (1966), «Κραυγή γυναικών» (1978), «Υπόθεση Πολκ» (1978), «Ακροπόλ» (1989), «Δύσκολοι αποχαιρετισμοί: Ο μπαμπάς μου» (2002) κ ά.Στο διάστημα της δικτατορίας θα φύγει για την Αμερική, όπου θα συμμετάσχει σε παραστάσεις του Μπρόντγουέϊ «Ίλια Ντάρλινγκ» με την Μελίνα Μερκούρη, «Καμπαρέ», ενώ το ίδιο διάστημα θα συμμετάσχει στην ταινία του Γούντι Άλεν «Ο ειρηνοποιός». Το 1991 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Β΄ γυναικείου ρόλου για την ταινία «Ο Τζώνυ Κελν, κυρία μου». Από τον γάμο της με το ηθοποιό Ανδρέα Φιλιππίδη είχε αποκτήσει ένα γιο. Πέθανε στα 88 της χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου