Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη της φτώχειας

Αφιερωμένη στην εξάλειψη της φτώχειας από τον πλανήτη η σημερινή μέρα και έχει ιδιαίτερη βαρύτητα μετά την χρηματοπιστωτική κρίση που μαστίζει τον τελευταίο καιρό τον δυτικό κόσμο

Ο χάρτης των φτωχών κρατών φαίνεται να επεκτείνεται και να μεγαλώνει σαν τσουνάμι, παρασύροντας ακόμα και χώρες που μέχρι τώρα ευημερούσαν. Οι χώρες αυτές είχαν την δυνατότητα να βοηθούν και να υποστηρίζουν διεθνή προγράμματα για την εξάλειψη της φτώχειας από τον πλανήτη, κάτι που πλέον φαντάζει ανέφικτο, λόγω της δικής τους οικονομικής δεινότητας.

Πολλά χρόνια τώρα στην πρώτη γραμμή της φτώχειας ήταν η Νοτιοανατολική Ασία με 600.000 εκατομμύρια ανθρώπων σε εξαθλίωση και η Αφρική με 380.000 εκατομμύρια. Με την οικονομική ανάπτυξη της Κίνας η κατάσταση φαίνεται να τείνει να βελτιωθεί και οι χώρες της Αφρικής δεν πλήττονται ιδιαίτερα από την χρηματοπιστωτική κρίση, αφού οι αγορές της δεν συνδέονται άμεσα με τα διεθνή χρηματιστήρια Παρόλα αυτά, εξακολουθούν να πλήττονται από την φτώχεια, λόγω της μεγάλης αύξησης στις τιμές των τροφίμων.

Η ανατροπή στην αλλαγή του χάρτη της «φτώχειας» έρχεται από την Αμερική με 35,8 εκατομμύρια ανθρώπων να ζουν σε εξαθλίωση, εκ των οποίων 12,9 είναι παιδιά. Και η συνέχεια έρχεται ακόμη πιο τρομακτική, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, καθώς 180.000 εργαζόμενοι, μόνο στην Νέα Υόρκη, θα χάσουν την δουλειά τους τα δυο επόμενα χρόνια, λόγω της χρηματοπιστωτικής κρίσης.

Και στην Ευρώπη όμως τα πράγματα δεν είναι καλύτερα, με μεγάλο αριθμό ανθρώπων να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, καθώς μεγάλες εταιρείες ή και τράπεζες χρεοκοπούν ή αναγκάζονται να απολύσουν εργατικό δυναμικό για να ανταπεξέλθουν. Χώρες όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Ισπανία κ ά να βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα.

Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια βιώνει μια από τις μεγαλύτερες οικονομικές κρίσεις από τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, για να μην φανούμε υπερβολικοί, αν πούμε από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους, με την ανεργία στο υψηλότερο ποσοστό που υπήρξε ποτέ, την άνιση κατανομή του πλούτου, την υπερφορολόγηση των πολιτών και μάλιστα χαμηλόμισθων και συνταξιούχων, με αποτέλεσμα να ασφυκτιά με ολέθριες συνέπειες.

Όπως την αύξηση της εγκληματικότητας, την ψυχική κατάπτωση των Ελλήνων, την μετανάστευση όλων και περισσότερων νέων και δη μορφωμένων προς ευημερούσες χώρες, την εξαθλίωση των πολιτών και τέλος την αγανάκτηση προς τις κυβερνητικές πολιτικές για εφαρμογή του μνημονίου, που ξεκινά από απλή και ειρηνική απεργιακή κινητοποίηση, αλλά που μπορεί να εξελιχθεί σε τσουνάμι ανεξέλεγκτων δράσεων.