Μίμης Φωτόπουλος

Στις 29 Οκτωβρίου 1986 πέθανε στην Αθήνα, από ανακοπή καρδιάς

Ο Μίμης Φωτόπουλος γεννήθηκε στην Ζάτουνα της Γορτυνίας στις 20 Απριλίου 1913. Ξεκίνησε να σπουδάζει στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, στο Β΄ έτος όμως την εγκατέλειψε, σπουδάζοντας υποκριτική στην Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του παλαιού ελληνικού κινηματογράφου, εμφανιζόμενος σε δεκάδες ταινίες: «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», «Οι Απάχηδες των Αθηνών», «Το σοφεράκι», (1953), «Η ωραία των Αθηνών», (1954), «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο» (1955), «Η κάλπικη λίρα» (1955), «Τα κίτρινα γάντια», «Ούτε γάτα ούτε ζημιά» (1955), «Ο Θόδωρος και το δίκανο» ( 1962), «Ο εμίρης και ο κακομοίρης» (1964), «Μπετόβεν και μπουζούκι» (1965), «Οι τέσσερεις άσσοι» (1970), «Ο Πατούχας» (1972), «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα» (1984) κ ά.

Στο θέατρο ξεχώρισε για το εντελώς προσωπικό του στυλ ερμηνείας, τους έξυπνους αυτοσχεδιασμούς του και τις πολύ εύστοχες ατάκες του. «Θα κάθεσαι…». «Βυσσινόκηπος» τουΤσέχωφ «Αγριόπαπιες» του Ίψεν «Όνειρο καλοκαιρινής νύκτας» του Σαίξπηρ, «Ο καλός στρατιώτης Σβέικ», «Δον Καμίλλο».Τελευταία παράσταση που συμμετείχε η επιθεώρηση «Μια στο Καστρί και μια στο πέταλο» το 1984.

Εμφανίστηκε και σε τηλεοπτικές σειρές «Ο θείος μας ο Μίμης», «Δον Καμίλο». Ακόμα ασχολήθηκε με την τεχνική του κολάζ γραμματοσήμων, φιλοτεχνώντας πίνακες που εκτέθηκαν σε πολλές εκθέσεις, και με την συγγραφή βιβλίων. «25 χρόνια θέατρο», «Μπουλούκι», «Ημιτόνια», «Το ποτάμι της ζωής μου» κ ά.