Παρασκευή και 13

Προλήψεις και δεισιδαιμονίες
Ο όρος δεισιδαιμονία σημαίνει κατά λέξη φόβο στους δαίμονες. Είναι συνήθως παράλογος και αβάσιμος φόβος που κρατάει από τα παλιά χρόνια έως και σήμερα, με λιγότερη όμως σημασία. Πρόληψη σκοτεινή και τυφλή σε παντοδύναμες φανταστικές δυνάμεις, που τάχα έχουν την δύναμη να επηρεάσουν με κακό τρόπο την ζωή μας.

Οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες έκαναν τους διάφορους λαούς να παραδέχονται, από την πανάρχαια κιόλας εποχή, ότι υπάρχουν αποφράδες ημέρες. Κατά τις ημέρες αυτές οι άνθρωποι δεν έπρεπε να αρχίζουν μια εργασία, να εργάζονται, να ταξιδεύουν και άλλα γιατί δεν θα τους βγει σε καλό.

Οι αρχαίοι Αθηναίοι θεωρούσαν τις μέρες των Ανθεστηρίων αποφράδες γιατί, τότε καθώς πίστευαν, οι ψυχές των πεθαμένων έβγαιναν στον πάνω κόσμο. Στα Βυζάντιο τις αποφράδες ημέρες τις ονόμαζαν σεσημειωμένας. Οι Έλληνες θεωρούμε την Τρίτη αποφράδα ημέρα, καθώς Τρίτη ήταν η 29 Μαΐου 1453, που αλώθηκε η Κωνσταντινούπολη από τους Τούρκους.

Στον δυτικό κόσμο και ειδικότερα στις αγγλοσαξονικές, γαλλικές ή γερμανικές χώρες η Παρασκευή που πέφτει στις 13 του μήνα θεωρείται μια κακή μέρα, γρουσούζικη, αποφράδα, την ονομάζουν μάλιστα «paraskavedekatriaphobia» από τις ελληνικές λέξεις Παρασκευή, Δεκατρείς και Φοβία.

Για τον αριθμό 13 υπάρχουν οι δοξασίες ότι ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ήταν ο δέκατος τρίτος συνδαιτυμόνας στον Μυστικό Δείπνο, αλλά ήταν και ο δέκατος τρίτος μαθητής του Χριστού, Παρασκευή σταυρώθηκε ο Χριστός, Παρασκευή έδωσε η Εύα τον απαγορευμένο καρπό στον Αδάμ

Όλα αυτά οφείλονται μάλλον στην αμάθεια του λαού, στην απλοϊκότητα και την αφέλεια. Όσο όμως προχωρά η επιστήμη και ανεβαίνει το μορφωτικό επίπεδο των ανθρώπων, οι δεισιδαιμονίες και οι προλήψεις φαίνεται να χάνουν έδαφος και να χαρακτηρίζονται σαν γεγονότα άνευ σημασίας.