Ο καιρός άνοιξε, η παρεούλα συγκεντρώνεται, σκέφτεστε τίποτα καλύτερο από ένα ουζάκι με μεζέ;
Το ούζο είναι ένα δυνατό οινοπνευματώδες ποτό που προέρχεται από την απόσταξη στεμφύλων, με την προσθήκη νερού και μυρωδικών, προεξάρχοντος του γλυκάνισου, από το οποίο παίρνει και το χαρακτηριστικό του άρωμα. Η περιεκτικότητα του σε οινόπνευμα κυμαίνεται από 40% έως 50%.
Η ιστορία του πλούσια όπως και η γεύση του. Στην αρχαιότητα, στα βυζαντινά και μέχρι τα οθωμανικά χρόνια αναφέρονται αντίστοιχα ποτά. Η εξάπλωση του στον ελλαδικό χώρο με περίπου την σημερινή μορφή σημειώνεται μετά την κατάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η γεύση του προσομοιάζει με το τσίπουρο, ενώ μπορεί να συγκριθεί με το τουρκική ρακί, το διαδεδομένο στις χώρες της Μέσης Ανατολής αράκ και τέλος το γαλλικό παστίς.
Για την ονομασία του υπάρχουν δυο εκδοχές. Η μια ότι προέρχεται από την τούρκικη λέξη ϋzum που σημαίνει ρόφημα σταφίδας ή σταφυλιού. Μέχρι το 1920 δεν διαχωριζόταν από την ρακή, που μάλλον θεωρείται και πρόδρομός του. Όταν όμως άρχισε η εξαγωγή του στην Ευρώπη, οι φιάλες ανέγραφαν “As uso da tavola”, που στα ιταλικά σημαίνει για επιτραπέζια χρήση. Η ονομασία αυτή κατοχυρώθηκε μερικά χρόνια αργότερα, το 1989 (Ε.Ε., 1576/1989) και επίσημα, δίνοντας το δικαίωμα στην Ελλάδα να το παράγει και να το εμπορεύεται, με την ονομασία ούζο. Η Μυτιλήνη είναι η πιο σημαντική παραγωγός περιοχή. Άλλες περιοχές παραγωγής ούζου, ο Τύρναβος, η Χίος, η Λήμνος, η Καλαμάτα, οι Σέρρες.
Το ούζο είναι το δημοφιλέστερο ελληνικό ποτό. Σαν ποτό συνοδεύεται πάντοτε από μεζέ, ενώ πίνεται και αραιωμένο με νερό, όπου παίρνει το χαρακτηριστικό γαλακτώδες χρώμα. Στην ελληνική κουζίνα βρίσκει χρήση τόσο στην μαγειρική για μαρινάρισμα θαλασσινών και κρεάτων, σε σάλτσες, αλλά και σαλάτες, αλλά και στη ζαχαροπλαστική, για το φούσκωμα στους λουκουμάδες, για την γεύση του στις μαρμελάδες και σε κέικ και τέλος στο μαρινάρισμα φρούτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου