Καρπούζι με το μαχαίρι

Κόκκινο, ζουμερό και δροσιστικό,

με το χρώμα του φλόγα,

τη γεύση του δροσιά, είναι ο

πρωταγωνιστής του καλοκαιριού.

Το επιστημονικό του όνομα Citrullus lanatus (Κίτρουλλος ο κοινός), η ελληνική υδροπέπων, αντίστοιχη με την αγγλική water melon. ενώ η σημερινή του ονομασία καρπούζι, μάλλον προέρχεται από την τούρκικη karpouz, ή την περσική xarbuz. Η ιδιότητά του ότι περιέχει νερό, δροσίζει και ξεδιψά, συνάδει για κάποιον τόπο καταγωγής, άνυνδρο ή με λιγοστό νερό, όπως η Αφρική. Και πραγματικά το καρπούζι απεικονίζεται σε ιερογλυφικά της Αρχαίας Αιγύπτου. Τον 10ο μΧ αιώνα, καλλιεργείται στην Κίνα, ενώ στην Ευρώπη εμφανίζεται μετά τον 13ο. Υπάρχουν 2 ποικιλίες καρπουζιού, που διαφέρουν μεταξύ τους μόνο στο μέγεθος Καρπούζι σε κανονικό μέγεθος με ή χωρίς κουκούτσια και μίνι επίσης με ή χωρίς κουκούτσια.

Αγορά

Για να μην σας βγει «μάπα το καρπούζι», κατά την αγορά του, προσέχετε η επιφάνειά του να είναι καθαρή χωρίς σκασίματα, ξερά ή κίτρινα μέρη και το κοτσάνι του να είναι πράσινο και όχι ξερό, που σημαίνει φρεσκοκομμένο. Τέλος όταν το χτυπάμε, ο ήχος να είναι καθαρός κι όχι υπόκωφος.

Θρεπτικά συστατικά

Το καρπούζι περιέχει πολλά θρεπτικά συστατικά, όπως βιταμίνες Α, Β1, Β6, Β12, C, βήτα-καροτένιο, φυτικές ίνες, λυκοπένιο ( είναι αυτό που του δίνει το κόκκινο χρώμα), κάλιο, σελήνιο.

Κατανάλωση και συντήρηση

Το καρπούζι τρώγεται σαν φρούτο κομμένο σε φέτες, χτυπημένο στο μπλέντερ σε  γρανίτα ή αναψυκτικό, αλλά και βρασμένο σε  μαρμελάδα, ή γλυκό του κουταλιού. Συνδυάζεται πολύ ωραία σε φρουτοσαλάτες, με φέτα ή κατσικίσιο τυρί. Συντηρείται καλύτερα στο ψυγείο, αν είναι δυνατόν ολόκληρο και όχι σε μικρά κομματάκια γιατί χάνει τα υγρά του και αλλοιώνεται η γεύση του.