Ιωάννης Δαμασκηνός

Γεννήθηκε το 676 στην Δαμασκό της Συρίας, εξ ου και η επωνυμία του. Καταγόταν από πλούσια οικογένεια και έλαβε μεγάλη μόρφωση από τον σοφό μοναχό Κοσμά από την Καλαβρία. Αρχικά έγινε μοναχός και αργότερα χειροτονήθηκε στην Ιερουσαλήμ πρεσβύτερος. Θεωρείται ιδρυτής της φιλοσοφικής θεολογίας της ανατολικής εκκλησίας και ο μεγαλύτερος υμνογράφος της, καθώς έθεσε τις βάσεις τις βυζαντινής μουσικής γραφής. Υπέρμαχος της εικονολατρίας έγραφε επιστολές υπέρ των εικόνων στον αυτοκράτορα Λέοντα τον Γ΄, που τον συκοφάντησε στον χαλίφη της Δαμασκού ως προδότη. Εκείνος τότε του έκοψε το χέρι. Όταν ο Δαμασκηνός παρακάλεσε την Παναγία να τον θεραπεύσει με την υπόσχεση ότι θα γράψει ύμνους για εκείνη και τον Χριστό, το χέρι ως εκ θαύματος ξανακόλλησε. Εκείνος τηρώντας τον λόγο του πέρασε την υπόλοιπη ζωή του στο Μοναστήρι του Αγίου Σάββα, ασχολούμενος με την συγγραφή βιβλίων «Η πηγή των γνώσεων», «Τυπικόν», «Κανόνες», Οκτάηχος», «Περί αρετών και κακιών», αλλά και με την εκκλησιαστική μουσική, που ξεχωρίζει για την μελωδικότητα και την υποβλητική της κατάνυξη. Εκοιμήθη ειρηνικά το 749 στις 4 Δεκεμβρίου, ημέρα που εορτάζεται και η μνήμη του.