Δεκέμβριος

Η ταυτότητα του μήνα

Ο Δεκέμβριος είναι ο τελευταίος μήνας του χρόνου και πρώτος του χειμώνα. Ο  Δεκέμβριος στο ρωμαϊκό ημερολόγιο, που άρχιζε τον Μάρτιο, ήταν ο δέκατος μήνας και αυτό σήμαινε το όνομά του που προερχόταν από την λατινική λέξη Decem που σημαίνει δέκα. Στο Γρηγοριανό ημερολόγιο έγινε ο δωδέκατος μήνας του χρόνου και ένας από τους 7 που έχουν 31 ημέρες. Ο λαός μας ακόμα τον ονομάζει Χριστουγεννιάτη, Χιονιά, Βρομαλίτη. Συμπίπτει περίπου προς τον αττικό μήνα Ποσειδεώνα. Στις 22 Δεκεμβρίου είναι η μικρότερη μέρα του χρόνου, το χειμερινό ηλιοστάσιο, που σηματοδοτεί και την  αρχή του χειμώνα

Παροιμίες για τον Δεκέμβριο:

Δεκέμβριος, Χριστού γέννηση και καλός μας χρόνος

Χιόνι του Δεκεμβρίου, χρυσάφι του καλοκαιριού

Το τραγούδι με τον τρύγο, τον Δεκέμβρη παραμύθι

Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας απεκρίθη: Μάζεψε ξύλα κι άχυρα και σύρτε και στο μύλο, γιατί Αι Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.

Απ’ τα Νικολοβάρβαρα αρχίζει ο χειμώνας

Γύρω-γύρω του Χριστού, η κορφή του χειμωνιού

Αγία Βαρβάρα γέννησε κι ο Σάββας το εδέχθη κι ο Αϊ Νικόλας έτρεξε να πάει να το βαπτίσει.

Τον Νοέμβρη και Δεκέμβρη φύτευε καταβολάδες

Να ‘ναι Χριστούγεννα στεγνά, τα φώτα χιονισμένα και τα Λαμπρά βρεχούμενα, αμπάρια γιομισμένα