1974: Πέθανε ο ποιητής Κώστας Βάρναλης

Γεννήθηκε το 1884 στον Πύργο (Μπουργκάς) της Βουλγαρίας, αν και το επίθετό του δηλώνει καταγωγή από την Βάρνα. Σπούδασε στην Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας και διορίστηκε καθηγητής σε διάφορα σχολεία, ενώ πήρε και 2 φορές υποτροφία για την Γαλλία, όπου παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας, φιλολογίας και κοινωνιολογίας.  Στα 1905 στα 21 του μόλις χρόνια, τυπώνει την πρώτη του ποιητική συλλογή «Κηρύθρες». Απομακρυνόμενος από την εκπαιδευτική του ιδιότητα, αφιερώθηκε στην μελέτη της αρχαίας ελληνική σκέψης και στις νέες ιδέες, ανοίγοντας νέους ορίζοντες και δημιουργώντας μια δική του προσωπική σχολή στα περισσότερα είδη του γραπτού λόγου ( ποίηση, χρονογράφημα, κριτική κλπ). Το έργο του διέπεται από ανθρωπιά, λυρισμό αλλά και σαρκασμό. Ξεχωρίζουν Ποιητικά: «Το φως που καίει» (1922), «Σκλάβοι πολιορκημένοι» (1927), «Οι μοιραίοι», «Η μάνα του Χριστού», «Οι πόνοι της Παναγιάς», πεζογραφήματα: «Η αληθινή απολογία του Σωκράτη» (1936), «Το ημερολόγιο της Πηνελόπης» (1946), «Δικτάτορες» (1956), Μελέτες: «Αισθητικά» 2 τόμοι (1957), «Ο Σολωμός χωρίς μεταφυσική» (1925) «Ζωντανοί άνθρωποι» (1938) κ ά. Στίχοι του μελοποιήθηκαν από συνθέτες Μ. Θεοδωράκης, Ν. Μαμαγκάκης, Σ. Κουγιουμτζής, Χ Λεοντής. Γ Σπανός  κ ά.

Απόσπασμα  «Οι μοιραίοι»

«Mες την υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισές
απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα
όλ’ η παρέα πίναμ’ εψές·
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια…»