Μέγας Φώτιος

Γεννήθηκε στην Κων/πολη το 820, καταγόμενος από επιφανή οικογένεια, ήταν ανιψιός του πατριάρχη Ταράσιου. Έλαβε μεγάλη και σπουδαία μόρφωση αναδεικνυόμενος σε σοφό πνεύμα της εποχής και μεγάλη μορφή της Εκκλησίας, της Πολιτείας, των Γραμμάτων και της ιεραποστολής. Νέος ακόμα έγινε αρχιγραμματέας του κράτους και το 857 μετά την καθαίρεση του πατριάρχη Μιχαήλ Γ΄ χειροτονήθηκε πατριάρχης στον ναό της Αγίας Σοφίας. Επί των  πατριαρχιών  του (857-867 και 878-886) έγινε το Σχίσμα των δύο Εκκλησιών και ο Φώτιος αγωνίσθηκε σθεναρά για την Ορθοδοξία. Μεγάλο και το συγγραφικό του έργο, καθώς συνέγραψε σπουδαία συγγράμματα θεολογικά και φιλοσοφικά, σπουδαιότερο των οποίων η «Μυριόβιβλος», όπου αναλύει και κρίνει περί τα 280 βιβλία της κλασσικής αρχαιότητας και της εκκλησιαστικής φιλολογίας. Άλλα έργα του: «Επιστολές», «Ομιλίες», «Παραινετικά», «Λέξεων Συναγωγή». Πέθανε το 891 εξόριστος, πιθανόν σε μονή της Αρμενίας. Η μνήμη του τιμάται στις 6 Φεβρουαρίου.