1990: Πέθανε ο ποιητής της «Ρωμιοσύνης» Γιάννης Ρίτσος

Ο Γιάννης Ρίτσος γεννήθηκε στην Μονεμβασιά, την Πρωτομαγιά του 1909. Στα 17 του χρόνια θα χτυπηθεί από την φυματίωση και θα νοσηλευτεί στην «Σωτηρία».

Ως μαθητής θα δημοσιεύσει ποιήματα στην «Διάπλαση των παίδων» του Γρηγορίου Ξενόπουλου. Την ουσιαστική είσοδό του στα ελληνικά γράμματα θα την κάνει το 1927 -28  με δημοσιεύσεις ποιημάτων και λυρικών πεζογραφημάτων στο Φιλολογικό  Παράρτημα της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας. Από το ’31 εργάζεται ως ηθοποιός και χορευτής, ενώ δυο χρόνια αργότερα εντάσσεται στο αριστερό κίνημα.

Η πρώτη του ποιητική συλλογή με τον τίτλο «Τρακτέρ» εκδίδεται το 1934, ταυτόχρονα με τις δημοσιεύσεις  του στον «Ριζοσπάστη». Ακολουθούν το ’35 «Οι Πυραμίδες» και το ’36 συγκλονισμένος από τα αιματηρά γεγονότα του Μαΐου στην Θεσσαλονίκη, πλάθει τον «Επιτάφιο». Ο Κωστής Παλαμάς αναγνωρίζοντας το μέγεθος της ποιητικής του δημιουργίας, θα του γράψει: «Παραμερίζουμε, ποιητή για να περάσεις». Η δικτατορία της 4^ης Αυγούστου  θα κατάσχει τα βιβλία του «Επιτάφιου» που θα εκδοθούν και θα τα κάψει με άλλα βιβλία «αντεθνικών» συγγραφέων. Μετέχει στην Εθνική Αντίσταση και από το ’48 θα εξοριστεί διαδοχικά στην Λήμνο, στην Μακρόνησο και τέλος στον Αι-Στράτη. Θα απελευθερωθεί το 1952, μετέχοντας όμως πάντα ενεργά στο πολιτικό κίνημα της αριστεράς, ενταγμένος στην ΕΔΑ. Το ’54 παντρεύεται την παιδίατρο Γαριφαλιά Γεωργιάδη και ένα χρόνο αργότερα θα αποκτήσει την μοναχοκόρη του Ελευθερία. Η δικτατορία των συνταγματαρχών, θα τον εξορίσει στην Γυάρο, στην Λέρο και στην Σάμο, προκαλώντας  πλήθος διαμαρτυριών από καλλιτέχνες και διανοούμενους σ’ όλο τον κόσμο. Τιμήθηκε το ’56 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την «Σονάτα του Σεληνόφωτος», το ’77 με το βραβείο Ειρήνης Λένιν, ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης ενώ προτάθηκε το ’68 για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.