Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 27 Δεκεμβρίου το 1809, με καταγωγή από αρχοντική φαναριώτικη οικογένεια. Τα παιδικά του χρόνια έζησε στο Βουκουρέστι. Σπούδασε στην Οδησσό και ύστερα στην στρατιωτική σχολή του Μονάχου. Γυρνώντας στην Ελλάδα υπηρέτησε ως αξιωματικός του πυροβολικού και μετά την παραίτησή του, αναγορεύτηκε καθηγητής αρχαιολογίας στο πανεπιστήμιο της Αθήνας, εργαζόμενος για την οργάνωση της αρχαιολογίας. Όταν έγινε υπουργός Εσωτερικών το 1856, με δικές του ενέργειες ιδρύθηκε το Ζάππειο, το βρεφοκομείο της Αθήνας, το αστεροσκοπείο και η Ακαδημία Αθηνών. Υπηρέτησε ακόμα ως πρεσβευτής στην Ουάσιγκτον, το Παρίσι και την Κωνσταντινούπολη και το 1878 μαζί με τον Θ. Δεληγιάννη και τον Άγγ. Βλάχο αντιπροσώπευσαν την Ελλάδα στο συνέδριο του Βερολίνου. Υπήρξε όμως και λόγιος, αναγνωρίστηκε μάλιστα και ως πατριάρχης της φαναριώτικης ποίησης και ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του ρομαντισμού στην Ελλάδα. Έγραψε ποιήματα, διηγήματα, θεατρικά έργα, ιστορικά και αρχαιολογικά βιβλία κ ά. Έργα του: «Δήμος και Ελένη», «Ο κλέφτης», «Φροσύνη», «Διονύσου πλους», «Ο αυθέντης του Μορέως», «Ο συμβολαιογράφος», «Του Κουτρούλη ο γάμος», «Τριάκοντα τύραννοι», «Δούκας», «Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας», «Αρχαιολογικές μελέτες», «Λεξικό της ελληνικής αρχαιολογίας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου