Ο βασιλικός είναι θαμνώδες μονοετές φυτό της οικογένειας των
χειλανθών, με την επιστημονική ονομασία ώκιμον το βασιλικόν. Γνωστό σε όλη την Ευρώπη και την Ασία με
καταγωγή πιθανόν από τις Ινδίες. Στην Ελλάδα που μάλλον ήταν γνωστός από τα
αρχαία χρόνια, καθώς αναφέρεται και από
τον βοτανολόγο Διοσκουρίδη, υπάρχουν 2 είδη βασιλικού, ο σγουρός και ο
πλατύφυλλος. Η θρησκεία μας τον θεωρεί ιερό φυτό γιατί κατά την παράδοση η αγία
Ελένη οδηγημένη από την μυρωδιά του βρήκε τον Τίμιο Σταυρό. Γι’ αυτό στην
γιορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, στις 14 Σεπτεμβρίου, μοιράζουν στην
εκκλησία βασιλικό. Επίσης και όταν τελείται αγιασμός, ο παπάς με ένα κλαδάκι
βασιλικού ραντίζει τους πιστούς με αγιασμένο νερό.
Καλλιεργείται σε γλάστρες, ως διακοσμητικό και αρωματικό
φυτό. Χρησιμοποιείται ως βότανο (αφέψημα), διουρητικό, αντιπυρετικό, καταπραϋντικό
για τον στομαχόπονο και τον πονοκέφαλο, στην αρωματοποιία, λόγω του αιθέριου
ελαίου του, αλλά και στην καθημερινότητα η μυρωδιά του διώχνει έντομα και
κουνούπια και τέλος στην μαγειρική σε σάλτσες, σαλάτες, κοκκινιστά, σούπες κ ά.
Η λαϊκή θυμοσοφία έχει τιμήσει τον βασιλικό με παροιμίες και
τραγούδια:
- «Κοντά στο βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα»
- «Βασιλικός κι αν μαραθεί την μυρωδιά την έχει»
- «Βασιλικός στην πόρτα μας κι εμείς τονε ζητούμε»
- «Μάνα σγουρός βασιλικός πλατύφυλλος και δροσερός…»
- «Βασιλικός θα γίνω…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου