Ο Κώστας Νιάρχος, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα γεννήθηκε
στην Κωνσταντινούπολη το 1890. Έζησε τα παιδικά του χρόνια στο Λεωνίδιο, τόπο
καταγωγής των γονιών του. Ακολούθως σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι. Εργάστηκε
σαν δημοσιογράφος και ανταποκριτής σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά, ενώ
υπήρξε διευθυντής της εφημερίδας «Ελεύθερος λόγος». Το 1920 διορίζεται γενικός
πρόξενος της Ελλάδας στη Λισσαβόνα για τέσσερα χρόνια. Πρωτοεμφανίστηκε στα
γράμματα το 1908, με την ποιητική συλλογή «Σαν όνειρο» την οποίαν αποκήρυξε.
Δημοσίευσε αφηγήματα, χρονογραφήματα, συνεντεύξεις, κριτικά δοκίμια,
ταξιδιωτικές εντυπώσεις των διαφόρων τόπων που επισκέφτηκε, μελέτες, ενώ τέλος
εξέδωσε και ποιητικές συλλογές. Αξιόλογο υπήρξε επίσης το μεταφραστικό του
έργο. Σ’ όλα του τα έργα έμμετρα και πεζά, είναι διάχυτος ο λυρισμός, η
νοσταλγική διάθεση και κάποτε η μελαγχολία: Έργα του: «Κάρολος Μπωντλαίρ»
(1918), «Μορφές και τοπία στην Ισπανία» (1934), «Νοσταλγίες» (1943), Αχιλλεύς
Παράσχος (1944), Σινά το Θεοβάδιστον Όρος (1944) «Γλαύκοι δρόμοι» (1947),
Ταξίδια (1953), «Ταξίδια στην Ελλάδα» (1954), «Ιταλία» (1954), «Δικοί μας και
ξένοι» (1955), «Από τον Ατλαντικό στην Μαύρη Θάλασσα» (1957) Στιγμιότυπα»
(1958) κ ά Ήταν σύζυγος της συγγραφέως και κριτικού Ελένης Νεγρεπόντη, γνωστής
ως Άλκης Θρύλος.
Ταξίδι στα Κύθηρα
Τ' ωραίο καράβι έτοιμο στο χαρωπό λιμάνι,
γιορταστικά με γιασεμιά και ρόδα στολισμένο,
με τις παντιέρες του αλαφριές στην ανοιξιάτικη αύρα
και τ' Όνειρό μας στο χρυσό πηδάλιο καθισμένο,
μας πήρε για τα Κύθηρα, τα θρυλικά, όπου μέσα
σε δέντρα και λούλουδα και γάργαρα νερά
υψώνεται ο μαρμάρινος ναός για τη λατρεία
της Αφροδίτης-του έρωτα τη θριαμβική θεά.
Μα το ταξίδι ήταν μακρύ κ' η χειμωνιά μας βρήκε!...
Οι φανταχτερές κι ανάλαφρες παντιέρες μουσκευτήκαν,
τα χρώματα ξεβάψανε και τ' άνθη εμαραθήκαν
και, κάπου από τους άξενους τους ουρανούς, το πλοίο
απόμεινε ακυβέρνητο στο κύμα τ' αφρισμένο
με το φτωχό μας Όνειρο στην πρύμνη πεθαμένο.
Ταξίδι στα Κύθηρα
Τ' ωραίο καράβι έτοιμο στο χαρωπό λιμάνι,
γιορταστικά με γιασεμιά και ρόδα στολισμένο,
με τις παντιέρες του αλαφριές στην ανοιξιάτικη αύρα
και τ' Όνειρό μας στο χρυσό πηδάλιο καθισμένο,
μας πήρε για τα Κύθηρα, τα θρυλικά, όπου μέσα
σε δέντρα και λούλουδα και γάργαρα νερά
υψώνεται ο μαρμάρινος ναός για τη λατρεία
της Αφροδίτης-του έρωτα τη θριαμβική θεά.
Μα το ταξίδι ήταν μακρύ κ' η χειμωνιά μας βρήκε!...
Οι φανταχτερές κι ανάλαφρες παντιέρες μουσκευτήκαν,
τα χρώματα ξεβάψανε και τ' άνθη εμαραθήκαν
και, κάπου από τους άξενους τους ουρανούς, το πλοίο
απόμεινε ακυβέρνητο στο κύμα τ' αφρισμένο
με το φτωχό μας Όνειρο στην πρύμνη πεθαμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου